Λύτρας: Με Porsche, Ferrari Maserati και Corvette!

https://ift.tt/OJzL1sA

Λάτρης της ταχύτητας και των super cars είναι ο προφυλακισμένος ποινικολόγος που ξυλοκόπησε τη σύζυγό του πριν από λίγες ημέρες. Σε μια φωτογραφία από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram ο Απόστολος Λύτρας ποζάρει χαμογελαστός μέσα σε μια κατακόκκινη Ferrari, έχοντας στο πλευρό του την σύζυγό του. Ο άγριος ξυλοδαρμός της τελευταίας και η παραβίαση των περιοριστικών όρων, έστειλαν το γνωστό τηλε-δικηγόρο στην VIP πτέρυγα του Κορυδαλλού.

Για όσους τον ξέρουν καλά, το μεγάλο πάθος του Απόστολου Λύτρα ήταν τα γρήγορα αυτοκίνητα, ειδικά οι Ferrari, στις οποίες έχει ιδιαίτερη αδυναμία.

Εκτός από την κόκκινη, στο λογαριασμό του στο instagram εμφανίζεται σε βίντεο να οδηγεί μια Ferrari 360 Modena, ενώ σε άλλο τεστάρει μια Maserati η οποία είναι άγνωστο αν του ανήκει.

Φέρεται να είναι κάτοχος μιας εντυπωσιακής Porsche Carrera η οποία ήταν παρκαρισμένη έξω από το σπίτι του όπως και μιας κατάμαυρης Corvette, ενώ αρκετές φορές έχειν θεαθεί να οδηγεί μια Porsche Cayenne το αυτοκίνητο που εκφράζει απόλυτα την απατηλή λάμψη της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.

from: anatakti
via IFTTT

Εμφάνισε τριχοφυΐα στο εσωτερικό του λαιμού του – Τι το προκάλεσε

https://ift.tt/yU20M1u

Με μια εξαιρετικά σπάνια επιπλοκή πλήρωσε το αρειμάνιο κάπνισμα ένας 52χρονος σήμερα άνδρας από την Αυστρία, η περίπτωση του οποίου δημοσιεύεται στο American Journal of Case Reports. Σύμφωνα με τη δημοσίευση, ο άνδρας εμφάνισε ενδοτραχειακή τριχοφυΐα –φύτρωσαν τρίχες εσωτερικά στον λαιμό του (τράχηλος)- κατάσταση που θα τον οδηγούσε στο νοσοκομείο μία φορά τουλάχιστον τον χρόνο επί 14 συναπτά έτη, καθώς η τριχοφυΐα επέστρεφε.

Ο ασθενής, καπνιστής ενός πακέτου την ημέρα για 30 χρόνια, επισκέφθηκε πρώτη φορά τους γιατρούς το 2007 με συμπτώματα που περιλάμβαναν βραχνάδα, δυσκολία στην αναπνοή και χρόνιο βήχα. Στο ιστορικό του ανέφερε έναρξη καπνίσματος το 1990, σε ηλικία 20 ετών, καθώς και ένα περιστατικό κατά το οποίο έβγαλε βήχοντας από το στόμα του μια τρίχα. Η οριστική λύση επήλθε μόνο όταν ο ασθενής διέκοψε το κάπνισμα και η ιατρική ομάδα καυτηρίασε τα τριχωτά κύτταρα της περιοχής.

Τρίχες μήκους 5 εκατοστών

Το 2007, οι ιατροί που τον ανέλαβαν εντόπισαν, πέραν της τριχοφυΐας, σημεία φλεγμονής και σχηματισμό σκληρύνσεων (κρούστες) στον τράχηλο. Η αφαίρεση των τριχών συνοδεύθηκε από χορήγηση αντιβιοτικών, καθώς οι τρίχες ήταν καλυμμένες με βακτήρια. Παρά τις συνεχείς υποτροπές, οι γιατροί προχωρούσαν στον καυτηριασμό (διαθερμοπηξία) των τριχωτών κυττάρων, καθώς προαπαιτούνταν ο άνδρας να διακόψει το κάπνισμα, όπως και έκανε το 2020.

Σύμφωνα με τη δημοσίευση, στην τελευταία επίσκεψη του ασθενούς εντοπίστηκαν έξι έως εννέα τρίχες 5 εκατοστών στο λαιμό, με ορισμένες να έχουν καταφέρει να περάσουν μέσα από τις φωνητικές του χορδές και να φτάσουν μέχρι το στόμα.

Η επανεμφάνιση των τριχών σταμάτησε τελικά αφού οι γιατροί πραγματοποίησαν ενδοσκοπική πήξη πλάσματος αργού -την καύση της ρίζας από την οποία αναπτύσσονται οι τρίχες- όταν ο ασθενής ήταν 49 ετών. Δύο χρόνια μετά τον καυτηριασμό με argon plasma coagulation -καυτηριασμός με χρήση του ευγενούς αερίου Αργό- χρειάστηκε να αφαιρεθούν ξανά δύο τρίχες από το λαιμό και να γίνει άλλη μια διαθερμοπηξία. Έκτοτε, η τριχοφυΐα δεν έχει επιστρέψει.

Photo: MailOnline

Υπαίτια η φλεγμονή

Οι γιατροί έκαναν ενδοσκόπηση και ανακάλυψαν αρκετές τρίχες που φύτρωναν σε μια συγκεκριμένη περιοχή του λαιμού του, στο σημείο όπου του είχε γίνει τραχειοστομία σε ηλικία 10 ετών, για να σωθεί από παρολίγον πνιγμό. Ειδικότερα, η τριχοφυΐα εμφανίστηκε στο σημείο που τοποθετήθηκε το δερματικό μόσχευμα από τον χόνδρο του αφτιού του για καλυφθεί η ουλή.

Οι συγγραφείς της δημοσίευσης ανέφεραν πως πρόκειται για εξαιρετικά σπάνια επιπλοκή, με ελάχιστες μόνο περιπτώσεις να έχουν καταγραφεί στην ιατρική βιβλιογραφία. Τα αίτια είναι ασαφή και οι συγγραφείς της δημοσίευσης δήλωσαν ότι πρόκειται για τη δεύτερη μόλις περίπτωση αυτού του είδους, υποστηρίζοντας εντούτοις πως, εν προκειμένω, ένοχος ήταν το κάπνισμα.

Οι ειδικοί δήλωσαν ότι το κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή στον ιστό του τραχήλου, που μπορεί με τη σειρά της να προκαλέσει τη μετατροπή των βλαστικών κυττάρων σε κύτταρα σχηματισμού τριχοθυλακίων.
from: anatakti
via IFTTT

Βρετανία: Στο σφυρί από τον οίκο Sotheby’s ένα γράμμα του Κάφκα σε φίλο του

https://ift.tt/c3g2sZr

Γράμμα του Φραντς Κάφκα στο οποίο ο συγγραφέας λέει σε έναν φίλο του ότι δεν μπορεί πλέον να γράφει, βγαίνει σε δημοπρασία 100 χρόνια μετά τον θάνατό του, με το ποσό να εκτιμάται ότι θα φθάσει έως και 114.000 δολάρια.Ο Κάφκα, ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα, γνωστός για τα έργα του όπως η «Δίκη» και η «Μεταμόρφωση», έγραψε το γράμμα στον Αυστριακό ποιητή και εκδότη Άλμπερτ Έρενσταϊν, σε κάτι που πιστεύεται ότι είναι μια απάντηση σε ένα αίτημα να συνεισφέρει στο λογοτεχνικό περιοδικό «Die Gefährten».

Στο μονοσέλιδο γράμμα, γραμμένο στα γερμανικά και με υπογραφή απλώς «Kafka», ο γεννημένος στην Πράγα μυθιστοριογράφος λέει ότι δεν έχει γράψει τίποτα τα τελευταία τρία χρόνια.

Σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών Sotheby’s, πιστεύεται ότι το γράμμα γράφτηκε μεταξύ Απριλίου-Ιουνίου 1920 από ένα σανατόριο στο Μεράνο στη βόρεια Ιταλία. Ο Κάφκα διαγνώστηκε με φυματίωση το 1917, για την οποία δεν κάνει καμιά αναφορά στο γράμμα.

«Όταν οι ανησυχίες έχουν διεισδύσει σε ένα ορισμένο επίπεδο εσωτερικής ύπαρξης, είναι προφανές ότι το γράψιμο και το παράπονο σταματούν, πράγματι η αντίστασή μου δεν ήταν πολύ δυνατή», γράφει ο Κάφκα, σύμφωνα με μια μετάφραση.

Ο οίκος Sotheby’s δημοπραττεί το γράμμα στην κατηγορία «Βιβλία, Χειρόγραφα και Μουσική από το Μεσαίωνα στη Σύγχρονη εποχή», μια δημοπρασία που θα διαρκέσει από τις 26 Ιουνίου έως τις 11 Ιουλίου, με εκτίμηση τιμής 70.000 λίρες – 90.000 λίρες.

«Είναι ένα πολύ συγκινητικό γράμμα που γράφτηκε προς το τέλος της ζωής του, όπου εκφράζει την απελπισία του να γράψει ξανά και τα συναισθήματά του για το… συγγραφικό μπλοκ», είπε στο Reuters ο Γκάμπριελ Χίτον, ειδικός σε βιβλία και χειρόγραφα στον οίκο Sotheby’s.

«Είναι σωματικά πολύ, πολύ αδύναμος και αρχίζει, ωστόσο, αυτή την πολύ έντονη αλληλογραφία με τη Μιλένα (Πολακόβα Τζεσένκα), τον μεγάλο έρωτα των τελευταίων χρόνων του, που θα του ξύπναγε νέα δημιουργικότητα. Έτσι, παρόλο που στο γράμμα εμφανίζεται σε απόγνωση, είναι στην πραγματικότητα στα πρόθυρα μιας τελευταίας περιόδου υπέροχης, υπέροχης γραφής».

Ο Κάφκα συνέχισε γράφοντας «Το Κάστρο» και το διήγημα «Ο καλλιτέχνης της πείνας». Πέθανε στις 3 Ιουνίου 1924, σε ηλικία 40 ετών.

Ο Έρενσταϊν τελικά έστειλε το γράμμα στην καλλιτέχνη Ντόλλυ Πέρουτζ. Πωλείται με τον φάκελο που χρησιμοποίησε ο Έρενσταϊν.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

from: anatakti
via IFTTT

Τουρκία: Απαίτησε να αφαιρεθεί η υπογραφή του Βαρθολομαίου από την κοινή διακήρυξη της Συνόδου για την Ουκρανία

https://ift.tt/8gDC9dT

 Η Τουρκία ενοχλήθηκε από την υπογραφή του Οικουμενικού Πατριάρχη στην κοινή διακήρυξη των συμμετεχόντων στη διάσκεψη για την Ουκρανία, η οποία πραγματοποιήθηκε πριν από μερικές ημέρες στην Ελβετία, με συνέπεια να ζητήσει (και να πετύχει) την αφαίρεσή της από τους διοργανωτές.Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Ονσού Κετσελί, η Τουρκία ζήτησε εξηγήσεις για την υπογραφή του Βαρθολομαίου στο συγκεκριμένο κείμενο, αναφέροντας μεταξύ άλλων πως: «Όταν προστέθηκε η υπογραφή της Τουρκίας στην κοινή δήλωση, η υπογραφή του Ελληνικού Πατριαρχείου (έτσι αποκαλούν οι Τούρκοι το Οικουμενικό Πατριαρχείο) δεν υπήρχε. Αυτό ήταν αδύνατο να συμβεί, διότι (το Πατριαρχείο) ήταν παρατηρητής. Η υπογραφή του Πατριαρχείου προστέθηκε στην Κοινή Διακήρυξη της Συνόδου Κορυφής λίγες ημέρες μετά το τέλος της εκδήλωσης. Αφού το Υπουργείο Εξωτερικών (της Τουρκίας) έθεσε το θέμα αυτό, οι ελβετικές και ουκρανικές αρχές αναγκάστηκαν να δημοσιεύσουν νέο κατάλογο χωρίς την υπογραφή του Πατριαρχείου», δήλωσε ο Τούρκος εκπρόσωπος.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Τουρκία μετέφερε στους διοργανωτές -την Ουκρανία και την Ελβετία- όλες τις σκέψεις της σχετικά με τη συμμετοχή του Βαρθολομαίου στη σύνοδο κορυφής, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της συνόδου. «Όταν οι ανησυχίες της Άγκυρας δεν ελήφθησαν υπόψη, η Τουρκική Δημοκρατία κινήθηκε αμέσως», πρόσθεσε.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συμμετείχε στη διάσκεψη για την Ουκρανία, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 15-16 Ιουνίου στο θέρετρο Μπέργκενστοκ της Ελβετίας. Το Πατριαρχείο δήλωσε ότι υποστηρίζει το κοινό ανακοινωθέν που υιοθετήθηκε μετά τις διασκέψεις και βρισκόταν ήταν στον κατάλογο των υπογραφόντων του εγγράφου.

Ωστόσο, η Τουρκία αντέδρασε, καθώς δεν αναγνωρίζει το οικουμενικό καθεστώς του Πατριαρχείου. Μάλιστα, στην Τουρκία, ο Βαρθολομαίος αποκαλείται επικεφαλής της ελληνορθόδοξης κοινότητας της περιοχής του Φαναρίου, ενώ το Πατριαρχείο απαγορεύεται να συμμετέχει σε πολιτικές δραστηριότητες.
from: anatakti
via IFTTT

Νίκος Μαραντζίδης – Βιβλίο: Πώς τα πέρασαν οι σύντροφοι στις «Λαϊκές Δημοκρατίες» μετά τον Εμφύλιο

https://ift.tt/GNI1lUh


Η υπογραφή του Νίκου Μαραντζίδη σε ένα σύγγραμμα πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας, όπως το προσφάτως εκδοθέν «Μεταξύ αφοσίωσης και καχυποψίας» (εκδ. Αλεξάνδρεια), αποτελεί εγγύηση επιστημονικής εγκυρότητας και, καθόλου σπάνια, πρωτοτυπίας. Παρά το γεγονός ότι, πριν από τις εκλογές του 2023, ο ίδιος συστρατεύτηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ (προ Κασσελάκη), ανακαλύπτοντας μέσω της ενεργού ανάμειξής του στην πολιτική έναν όψιμο θαυμασμό για την προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Μαραντζίδης εξακολουθεί να παράγει γόνιμο συγγραφικό έργο, ακόμη και υπό την ιδιότητα του επιμελητή σε έναν συλλογικό τόμο όπως το βιβλίο «Μεταξύ αφοσίωσης και καχυποψίας», που περιεργάζεται τους δεσμούς οι οποίοι αναπτύχθηκαν ανάμεσα στους Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες, δηλαδή τους κομμουνιστές εκτός και εντός εισαγωγικών, με τις κρατικές υπηρεσίες των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών», κυρίως από το τέλος του Εμφυλίου και πέρα.

Με μια σειρά από δοκίμια αναδεικνύονται οι κατά τόπους έντονες διαφοροποιήσεις, αλλά και μια λίγο πολύ ενιαία εικόνα: οι Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες βρέθηκαν μετέωροι, αποδιωγμένοι μεν από την πατρίδα τους μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού στην Ελλάδα, παρείσακτοι δε και ανεπιθύμητοι στην «υπερορία», άρα διπλά απάτριδες. Μέσα από πλήθος παραδειγμάτων επιβεβαιώνονται η έκπληξη, το δυσάρεστο σοκ που βίωσαν οι Ελληνες κομμουνιστές στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Διότι αποδείχθηκε αφελής και εκτός πραγματικότητας η προσδοκία τους ότι θα έβρισκαν μια ζεστή και φιλόξενη αγκαλιά σε κράτη όπου ο σοσιαλισμός μπορεί να μην ήταν ακόμη εντελώς υπαρκτός, τουλάχιστον όμως τελούσε υπό ταχύρρυθμη κατασκευή.

Οι Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες αντιμετωπίστηκαν με καχυποψία από τα κομμουνιστικά καθεστώτα και πέραν της στοιχειώδους στήριξης για τη στέγαση και την επιβίωσή τους έζησαν ως πολίτες β’ κατηγορίας. Συνήθως απομονωμένοι σε ιδιότυπα γκέτο, υπό διαρκή φρούρηση και παρακολούθηση, ως στοιχεία εξ ορισμού ύποπτα και επικίνδυνα. Ωστόσο, η μίζερη καθημερινότητα των Ελλήνων κομμουνιστών στην παράδοξη εξορία τους στην καρδιά του κομμουνιστικού κόσμου δεν είναι αντικείμενο του συγκεκριμένου τόμου. Το «Μεταξύ αφοσίωσης και καχυποψίας» εστιάζει στο πώς οι υπηρεσίες ασφαλείας των Λαϊκών Δημοκρατιών μεταχειρίστηκαν τους Ελληνες πρόσφυγες, τόσο ως θύματα όσο και ως πληροφοριοδότες -κοινώς, χαφιέδες- ενθαρρύνοντάς τους είτε να κατασκοπεύουν εξωτερικούς δυνάμει εχθρούς, είτε να καρφώνουν τους ίδιους τους συντρόφους τους.

Το σύγγραμμα «Μεταξύ αφοσίωσης και καχυποψίας» έχει την επιμέλεια του ιστορικού Νίκου Μαραντζίδη

Απέραντη «χώρα προσφύγων»

«Αν κάτι ξεχώριζε τα καθεστώτα μπολσεβίκικου τύπου από άλλα κράτη», γράφει στην εισαγωγή ο κ. Μαραντζίδης μαζί με τους δύο συνεπιμελητές του βιβλίου, Στράτο Ν. Δορδανά και Βάιο Καλογρηά, «αυτό ήταν οι αχαλίνωτες δικαιοδοσίες που έδωσαν στις υπηρεσίες ασφαλείας τους. Δεν χωρά αμφιβολία πως το παρελθόν των κομμουνιστών στην παρανομία και οι διώξεις που υπέστησαν συνέβαλαν καταλυτικά στη διαμόρφωση μιας ψυχοσύνθεσης “μυστικομανίας”, μια ψυχολογία δηλαδή “πολιορκημένου κάστρου” με εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Αυτές οι καταβολές, σε συνδυασμό με το μέγεθος της κοινωνικής αλλαγής που είχαν μπροστά τους να εκπληρώσουν και το κλίμα του Ψυχρού Πολέμου, συνέβαλαν σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα των υπηρεσιών ασφαλείας τους: τη χρήση του φόβου».

Το «Μεταξύ αφοσίωσης και καχυποψίας» διαρθρώνεται σε επτά κεφάλαια, ένα ανά χώρα εγκατάστασης Ελλήνων προσφύγων μετά την πτώση του Γράμμου τον Αύγουστο του 1949. Τα κράτη του Σιδηρού Παραπετάσματος που αναλύονται είναι η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Γιουγκοσλαβία (ειδικά η υποτιθέμενη «Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας»), η Ρουμανία, η Τσεχοσλοβακία, η Πολωνία και η Ανατολική Γερμανία. Η Σοβιετική Ενωση απουσιάζει, ίσως επειδή χρήζει ιδιαίτερης, εκτενούς ανάλυσης ή εξαιτίας της ανεπάρκειας πληροφοριών. Πληθώρα μαρτυριών για τους Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες στην ΕΣΣΔ -αν και συγκεχυμένων- υπάρχει μόνο για τα βίαια επεισόδια μεταξύ δύο φραξιών του ΚΚΕ στην προσφυγούπολη της Τασκένδης τον Σεπτέμβριο του 1955.

Η παροικία των Ελλήνων κομμουνιστών σε κάθε χώρα εξορίας τους, όπως είναι φυσικό, παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον, σε μια γενικότερη προοπτική όμως φαίνεται ότι ίσχυε αυτό που γράφει στο βιβλίο η φιλόλογος και συγγραφέας Μαρία Μποντίλα: «Το ΚΚΕ, λόγω των συνθηκών και των συγκεκριμένων ιδιαιτεροτήτων του, μετά το 1949 δημιούργησε στο εξωτερικό μια ιδιότυπη “χώρα προσφύγων” που εκτεινόταν σε τεράστια γεωγραφική έκταση, από τη Βουλγαρία ως την Τασκένδη, στο πλαίσιο της οποίας επιχείρησε να οργανώσει έναν εν πολλοίς ανομοιογενή πληθυσμό σε συνθήκες που διέφεραν σημαντικά από χώρα σε χώρα.

Για να επιβιώσουν οι πολιτικοί πρόσφυγες απαιτούνταν η ιδεολογική τους υποταγή, η καλλιέργεια μύθων και η αποδοχή πλαστογραφήσεων και παραποιήσεων γεγονότων. Για να επιβιώσει το κόμμα απαιτούνταν η επιβολή ενός τρόπου ζωής που ήταν μεν κοντά στον τρόπο ζωής των ντόπιων κατοίκων, αλλά ξένος προς τους Ελληνες». Η κυρία Μποντίλα αναφέρει χαρακτηριστικά ότι στους μύθους που καλλιεργήθηκαν μέσω της προπαγάνδας συγκαταλέγονται και ηρωικές διηγήσεις, π.χ., για «εργάτες που είχαν ξεπεράσει το πλάνο παραγωγής, εργάτες που έχτιζαν εθελοντικά μισοκοιμισμένοι, δεμένοι με σχοινιά για να μην πέσουν από τη σκαλωσιά, προκειμένου να παραδώσουν το εργοστάσιο στην ώρα του» κ.λπ.

Σχολή κατασκόπων

Στην Τσεχοσλοβακία όπου υπήρχε μία από τις μεγαλύτερες παροικίες Ελλήνων κομμουνιστών (12.000-13.000 άτομα) μετεμφυλιακά, εκτός της παρακολούθησης των προσφύγων από τις αρχές ασφαλείας, έγινε μια απόπειρα να δοθεί συνέχεια στην εκπαίδευση πρακτόρων και κατασκόπων, κάτι που συνέβαινε κατά την περίοδο 1946-1949. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Μεταξύ αφοσίωσης και καχυποψίας», από τα μέσα Φεβρουαρίου του 1950 και σε ειδικό στρατόπεδο της κοινότητας Μικουλοβίτσε, κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, είχε αρχίσει να λειτουργεί μια ειδική σχολή. Παρότι οι διδάσκοντες ήταν Τσεχοσλοβάκοι, το ΚΚΕ ασκούσε εποπτεία της εκπαίδευσης μέσω έμπιστων στελεχών τα οποία είχε διορίσει.

«Η πρώτη ομάδα των εκπαιδευόμενων ειδικεύτηκε σε ζητήματα παράνομης επικοινωνίας», αναφέρει ο συγγραφέας του σχετικού δοκιμίου Κωνσταντίνος Τσίβος, επίκουρος καθηγητής Ελληνικών και Λατινικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Καρόλου στην Πράγα, προσθέτοντας ότι μια δεύτερη ομάδα εξειδικεύτηκε σε ζητήματα πλαστογράφησης και παράνομων εκτυπώσεων. Και οι δύο ομάδες πάντως εκπαιδεύτηκαν πάνω σε ζητήματα αυτοάμυνας, κατασκευής εκρηκτικών μηχανισμών, λειτουργίας παράνομων δικτύων κ.λπ. Παράλληλα, ο Βασίλης Μπαρτζιώτας, ανώτερο στέλεχος του ΚΚΕ και στενός συνεργάτης του γενικού γραμματέα Νίκου Ζαχαριάδη, ζήτησε από την Πράγα την εκπαίδευση δεύτερης ομάδας στελεχών του Κόμματος.

Σύμφωνα με τον Μπαρτζιώτα, την ομάδα θα αποτελούσαν γυναίκες ηλικίας 40-50 ετών, οι οποίες μετά την αποφοίτησή τους θα αποστέλλονταν στην Ελλάδα προκειμένου να διεισδύσουν ως γραμματείς, υπηρέτριες ή παραμάνες σε σπίτια πολιτικών και στρατιωτικών με στόχο να αποσπούν ευαίσθητες πληροφορίες. Μολονότι οι προετοιμασίες για την εκπαίδευση της δεύτερης σειράς προχώρησαν αρκετά, φαίνεται ότι αυτή τελικά δεν λειτούργησε.

Η σύλληψη των δολιοφθορέων που στέλνονταν από το εξωτερικό στην Ελλάδα, η αποκάλυψη της λειτουργίας των στρατιωτικών και άλλων σχολών όχι μόνο στην Τσεχοσλοβακία, αλλά και στις υπόλοιπες ανατολικές χώρες και βασικά η εξάρθρωση του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ στην Αθήνα με τη σύλληψη του Νίκου Μπελογιάννη και την παράδοση του Νίκου Πλουμπίδη, αποτέλεσαν σημαντικά χτυπήματα στην ανάπτυξη ενός παρτιζάνικου αγώνα στα «εχθρικά μετόπισθεν», έτσι όπως τον είχε φανταστεί ο Ζαχαριάδης λίγο μετά τη λήξη του Εμφυλίου.

Ενα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα της νεότερης ελληνικής ιστορίας είναι ο Νίκος Ζαχαριάδης. Ηγέτης του ΚΚΕ για περισσότερα από 20 χρόνια, έζησε στην εξορία από το 1956 ως την αυτοκτονία του στο Σοργκούτ της Σιβηρίας το 1973 Η Στάζι

Αντιστοίχως προς τα τεκταινόμενα στην Τσεχοσλοβακία, βάσει όσων παρατίθενται στο οικείο κεφάλαιο της μελέτης για τους Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες, γραμμένο από τους διακεκριμένους ιστορικούς Στράτο Ν. Δορδανά και Βάιο Καλογρηά, «η ελληνική κοινότητα κίνησε την προσοχή και το ενδιαφέρον του πανίσχυρου μηχανισμού παρακολούθησης του υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας, βασικού πυλώνα εγγύησης της κρατικής ύπαρξης της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΓΛΔ).

Η Στάζι (σ.σ.: χαϊδευτική ονομασία του υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας, Ministerium für Staatssicherheit) ανησυχούσε για την ύπαρξη ενός “δούρειου ίππου” (μιας “5ης φάλαγγας” δηλαδή) στο εσωτερικό της ΓΛΔ, οπότε και στην “ελληνική περίπτωση”, επομένως, η Στάζι λειτούργησε προληπτικά, με σκοπό να εξουδετερώσει τον “κίνδυνο” εν τη γενέσει του ή, ακόμη καλύτερα, πριν καν αυτός εμφανιστεί και γίνει απειλητικός.

Οι Ελληνες πράκτορες που στρατολόγησε η Στάζι βοήθησαν το κομμουνιστικό καθεστώς να διεισδύσει και να απλώσει τον έλεγχό του στον κόσμο των πολιτικών προσφύγων, με σκοπό να πληροφορηθεί τη στάση του έναντι της ΓΛΔ, της Σοβιετικής Ενωσης και της κομμουνιστικής ιδεολογίας γενικότερα. Τα θύματα των Ελλήνων συνεργατών της Στάζι, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονταν από τη γενιά των παιδιών του Εμφυλίου (που είχαν πλήρως ενσωματωθεί στη νέα δεύτερή τους πατρίδα) και στρατολογήθηκαν κατά τη δεκαετία του 1960, δεν ήταν αποκλειστικά πολιτικοί πρόσφυγες».

Τα έργα του ΚΚΕ στη Ρουμανία

Με βάση τους αριθμούς που παρατίθενται στο βιβλίο, οι Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες στις Λαϊκές Δημοκρατίες ήταν περίπου 65.000-70.000 άτομα. Μεταξύ αυτών, όπως αναφέρεται, «τα 28.000 ήταν παιδιά που το ΚΚΕ είχε αρχίσει να φυγαδεύει προς την Ανατολική Ευρώπη ήδη από το 1948. Η επιχείρηση μεταφοράς και εγκατάστασης των Ελλήνων αποτέλεσε ένα σύνθετο οικονομικό, πολιτικό και διπλωματικό ζήτημα για τις Λαϊκές Δημοκρατίες.

Το κόστος εγκατάστασης των προσφύγων και ιδιαίτερα της αποκατάστασης των παιδιών και των τραυματιών υπήρξε ιδιαίτερα μεγάλο. Στην περίπτωση των παιδιών μάλιστα, η διπλωματική εμπλοκή που ανέκυψε έκανε τα πράγματα πιο περίπλοκα, καθώς η ελληνική κυβέρνηση προσέφυγε στον ΟΗΕ καταγγέλλοντας το ΚΚΕ για “απαγωγή”. Από τη δική του πλευρά το ΚΚΕ υπεραμύνθηκε των ενεργειών του χαρακτηρίζοντάς τες ανθρωπιστικές και υποστηρίζοντας ότι έσωσε τα παιδιά από τους κινδύνους και τις κακουχίες, ιδιαίτερα σε εκείνες τις περιοχές που αποτελούσαν πεδία μάχης».

Για τους αναγνώστες που έχουν έφεση στη Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, πολύτιμες πληροφορίες για τους Ελληνες κομμουνιστές στην υπερορία περιέχονται στα κεφάλαια για τις παροικίες της Τσεχοσλοβακίας, των Σκοπίων, ακόμη και της Ανατολικής Γερμανίας λόγω της Στάζι – αν και η ελληνική παρουσία στη συγκεκριμένη χώρα ήταν ισχνή, με μόλις 1.250 πρόσφυγες. Αν όμως έπρεπε να επιλέξει κάποιος ένα και μόνο κεφάλαιο από το βιβλίο, το πλέον περιεκτικό και παραστατικό είναι αυτό της Ρουμανίας.

Κυρίως διότι σε αυτό παρατίθενται περιπτώσεις όπου η φοβερή και τρομερή Σεκουριτάτε, η διαβόητη για την ωμότητά της μυστική υπηρεσία κρατικής ασφάλειας της Ρουμανίας, αναλάμβανε εργολαβικά τρόπον τινά την επιβολή αποφάσεων της ηγεσίας του ΚΚΕ στους εκπατρισμένους συμπατριώτες και συντρόφους.

Αυτό σημαίνει, με απλά λόγια, ότι η Σεκουριτάτε, ως ένας κρυφός μηχανισμός παντοδύναμος και πανταχού παρών ενόσω το καθεστώς διακυβέρνησης της Ρουμανίας ήταν κομμουνιστικό (συνεργάστηκε συνολικά με 486.000 πληροφοριοδότες), εκτελούσε τις «φετβά», τις διαταγές εξολόθρευσης κατ’ ουσίαν, που εξέδιδε ο Νίκος Ζαχαριάδης εις βάρος των Ελλήνων κομμουνιστών και συντρόφων του, εννοείται, είτε ατομικά είτε ακόμη και κατά ομάδες. Χαρακτηριστική όσο και αδιανόητη για τον κυνισμό του Ζαχαριάδη είναι η περίπτωση 32 Ελλήνων ανταρτών, την οποία παραθέτουν, μεταξύ άλλων παρόμοιων περιστατικών, οι Απόστολος Πατελάκης και Ιάκωβος Μιχαηλίδης, συγγραφείς του δοκιμίου «Οψεις της παρακολούθησης των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στη Ρουμανία (1950-1968)».

Περίπου δύο χρόνια μετά την οριστική συντριβή του Δημοκρατικού Στρατού, τον Ιούνιο του 1951, μια ομάδα 32 ανταρτών εισήλθε κρυφά στην επικράτεια της Ρουμανίας. Παρά το γεγονός ότι στο Βουκουρέστι είχε εγκαταστήσει την έδρα του το παράνομο στην Ελλάδα ΚΚΕ και παρά τη στήριξή του από το Ρουμανικό Εργατικό Κόμμα (ΡΕΚ), οι τοπικές αρχές συνέλαβαν, ανέκριναν και έστειλαν στο στρατοδικείο τους 32 Ελληνες κομμουνιστές. Θεωρήθηκαν επικίνδυνοι εισβολείς, τιμωρήθηκαν με 6-8 χρόνια κάθειρξης, καθώς κρίθηκαν ένοχοι της κατηγορίας ότι ήταν πράκτορες και κατάσκοποι για λογαριασμό της Γιουγκοσλαβίας. Υπενθυμίζεται ότι εκείνη την περίοδο η επίσημη γραμμή του Ζαχαριάδη σχετικά με την ήττα του ΔΣΕ ήταν το «πισώπλατο χτύπημα του Τίτο».

Ο γ.γ. του ΚΚΕ επέρριπτε στον ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας, τον στρατάρχη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, σχεδόν ακέραιη την ευθύνη για την αποτυχία του ΚΚΕ να κατακτήσει την εξουσία στην Ελλάδα. Επειδή ο Τίτο είχε έρθει σε σύγκρουση με τον Στάλιν και σταμάτησε να υποστηρίζει τον αγώνα των Ελλήνων κομμουνιστών.

Το 1951, όμως, οι 32 ταλαίπωροι και τσακισμένοι από τις μακροχρόνιες κακουχίες αντάρτες μάταια προσπαθούσαν να εξηγήσουν στους Ρουμάνους ότι δεν είχαν καμία σχέση με τον Τίτο και την ανταρσία του ενάντια στη Σοβιετική Ενωση. Αλλά ο παράγοντας που σφράγισε τη μοίρα τους ήταν η παγερή αδιαφορία του εν Ρουμανία ΚΚΕ. Οπως γράφουν οι Πατελάκης – Ιωαννίδης, «το ΚΚΕ πολύ απλά τους θυσίασε για να είναι σύμφωνο με το πνεύμα των ημερών και για να φανεί αρεστό στον Στάλιν. Οι αντάρτες δεν γνώριζαν τη ρουμανική γλώσσα, δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο, δεν γνώριζαν πού βρίσκονταν, δεν γνώριζαν τίποτα για τις οικογένειές τους. Εζησαν 5-6 χρόνια σε πλήρη απομόνωση, χωρίς ουδεμία στήριξη, σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες εγκλεισμού. Οι συγγενείς τους τούς θεωρούσαν αγνοούμενους ή νεκρούς. Οι έγκλειστοι αντάρτες βίωναν ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, εξευτελισμούς, αλλά υπέφεραν με αξιοπρέπεια τις ταπεινώσεις και την έλλειψη κατανόησης από μια κοινωνία της οποίας ηγούνταν σύντροφοι».

Κάποιοι από τους αντάρτες δεν άντεξαν και απεβίωσαν, άλλοι επιβίωσαν μεν, αλλά βαριά τραυματισμένοι, σωματικά και ψυχικά. Ανάμεσά τους υπήρχε κι ένα ανδρόγυνο, η Μάρθα και ο Γιούρι. Οι Ρουμάνοι άρπαξαν το παιδί τους και το έδωσαν για υιοθεσία, φυσικά χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών του. Αφού οι ίδιοι κατόρθωσαν να επιζήσουν, μετά από 25 ολόκληρα χρόνια και μια απίθανη περιπέτεια, χάρη στο πείσμα τους να αρνούνται ότι το παιδί τους ήταν νεκρό, η Μάρθα και ο Γιούρι εντόπισαν την κόρη τους, μέσω μιας φίλης τους στο Βουκουρέστι.

Ο τραγικός Καραγιώργης

Στη Ρουμανία, ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του απόδημου ελληνικού κομμουνισμού, κατέφυγαν και εγκαταστάθηκαν 9.100 πολιτικοί πρόσφυγες αμέσως μετά το τέλος του Εμφυλίου. Επισήμως, οι 5.132 από αυτούς ήταν παιδιά. Οι ενήλικες συγκεντρώθηκαν στο χωριό Φλορίκα, 100 χλμ. βορειοδυτικά του Βουκουρεστίου, καθώς και στη Βράιλα, περίπου 220 χλμ. μακριά από την πρωτεύουσα, ενώ τα παιδιά διεσπάρησαν σε διάφορους παιδικούς σταθμούς ανά τη χώρα.

Στον Ζαχαριάδη και τη νομενκλατούρα ή την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ το ρουμανικό καθεστώς υπό τον κομμουνιστή ηγεμόνα Γκεόργκε Γκεοργκίου-Ντεζ είχε παραχωρήσει κατοικίες στην πλέον προνομιούχα περιοχή του Βουκουρεστίου, τη συνοικία Πριμαβέρι. Εκεί βρέθηκε επίσης ο Κώστας Καραγιώργης, ένα από τα επιφανέστερα ανώτατα στελέχη του ΚΚΕ, με πολλαπλή και ποικίλη δράση, θητεία ως διευθυντής του «Ριζοσπάστη» κ.λπ. Μόνο που η παραμονή του Καραγιώργη στην Πριμαβέρι δεν ήταν διόλου πολυτελής και ακόμη λιγότερο ευχάριστη. Τον Ιούνιο του 1950 συνέταξε μια μακροσκελή επιστολή προς την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, με την υποσημείωση να κοινοποιηθεί και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ενωσης (ΚΚΣΕ), διά της οποίας ασκούσε τεκμηριωμένη πλην δριμύτατη κριτική στις επιλογές του Ζαχαριάδη.

Εγκλειστος

Ο τελευταίος αντέδρασε χαρακτηρίζοντας τον Καραγιώργη αρχικά «ύποπτο» και κατόπιν απερίφραστα «πράκτορα του εχθρού». Παρήγγειλε, δε, στους Ρουμάνους να επιληφθούν αμέσως της υπόθεσης. Οπως αναφέρεται στο βιβλίο, ο Καραγιώργης «εγκλείστηκε στη σοφίτα μιας βίλας, την οποία είχε στη διάθεσή του το Π.Γ. του ΚΚΕ, κάπου στη συνοικία Πριμαβέρι του Βουκουρεστίου. Ηταν ανυποψίαστος και πιάστηκε εξαπίνης, μη περιμένοντας τέτοιου είδους συμπεριφορά από μέρους των συντρόφων του. Αποδιοργανωμένος, απογοητευμένος, μόνος, σε κατάσταση ψυχικής ταραχής, χωρίς καμία υποστήριξη από κανέναν, κατόρθωσε να δραπετεύσει και για δύο ημέρες κοιμόταν σε διάφορα πάρκα.

Οταν προδόθηκε η συνάντησή του με μια Ρουμάνα φίλη του, ο Καραγιώργης συνελήφθη από τη Σεκουριτάτε, παρουσία ανθρώπων του ΚΚΕ. Κατόπιν αιτήματος του Ζαχαριάδη, τα όργανα της Σεκουριτάτε οδήγησαν τον Καραγιώργη στις φυλακές της Ζίλαβα, όπου ξεκίνησε η ανάκρισή του, υπό την καθοδήγηση των Δημήτρη Βλαντά και Κώστα Κολιγιάννη, που ήταν και οι δύο μέλη του Π.Γ. του ΚΚΕ.

Η διαδικασία διήρκεσε έξι μήνες, περίοδο κατά την οποία ο Καραγιώργης ανακρίθηκε συνολικά 27 φορές. Μολονότι κατά τη διάρκεια της ανάκρισης βασανίστηκε και αφέθηκε επί ημέρες χωρίς φαγητό και νερό, υπερασπίστηκε με πάθος πως στα 30 χρόνια δράσης του στο κόμμα δεν συνεργάστηκε ποτέ με τον εχθρό, πως στο Βουκουρέστι δεν ήρθε σε επαφή με κανένα εχθρικό στοιχείο και πως αργά ή γρήγορα η αλήθεια θα ερχόταν στο φως. Δεν είναι γνωστό πότε δικάστηκε, ούτε σε πόσα έτη καταδικάστηκε, αλλά γνωρίζουμε πως εγκλείστηκε στις Φυλακές Μαρτζινένι. Ο Κώστας Καραγιώργης έζησε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, με ολοένα πιο επιβαρυμένη υγεία, μέχρι τον θάνατό του, πιθανόν στις αρχές του 1954. Δεν είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία του θανάτου του, ούτε ο τόπος όπου θάφτηκε».

from: anatakti
via IFTTT

Γερμανία: Νέα τροπολογία για την απέλαση μεταναστών που δικαιολογούν τρομοκρατικές πράξεις

https://ift.tt/A5egucO

Απέλαση μεταναστών οι οποίοι εξυμνούν ή δικαιολογούν πράξεις τρομοκρατίας προβλέπει τροπολογία στην οποία συμφώνησε νωρίτερα σήμερα το υπουργικό συμβούλιο, μετά και τα πρόσφατα περιστατικά πανηγυρισμού από χρήστες του Διαδικτύου της δολοφονικής επίθεσης εναντίον αστυνομικού στο Μανχάιμ.

«Όποιος δεν είναι κάτοχος γερμανικού διαβατηρίου και εξυμνεί τρομοκρατικές ενέργειες, πρέπει – όπου αυτό είναι εφικτό – να απελαύνεται και θα απελαύνεται», τόνισε η ομοσπονδιακή υπουργός Εσωτερικών Νάνσι Φέζερ και πρόσθεσε χαρακτηριστικά ότι «οι ισλαμιστές ταραξίες που ζουν πνευματικά στην Εποχή του Λίθου δεν έχουν θέση στη χώρα μας».

Η κυρία Φέζερ υπενθύμισε ακόμη ότι «οι βάρβαρες τρομοκρατικές υποθέσεις της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ γιορτάστηκαν με τον πιο αηδιαστικό τρόπο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην Γερμανία, όπως επίσης δοξάστηκε και η τρομερή επίθεση ισλαμιστή στο Μανχάιμ, στην οποία σκοτώθηκε ο αστυνομικός Ρουβέν Λορ». Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς είχε προαναγγείλει την αυστηροποίηση της σχετικής νομοθεσίας μετά την επίθεση στο Μανχάιμ.

Σύμφωνα με την τροπολογία, θεωρείται στο εξής «ιδιαίτερο συμφέρον του γερμανικού κράτους για απέλαση» προσώπου το οποίο εγκρίνει ή επιβραβεύει συγκεκριμένα εγκλήματα κατά τρόπο ο οποίος διαταράσσει την δημόσια ειρήνη. Σε αυτή την περίπτωση, η απέλαση μπορεί να προηγηθεί της ενδεχόμενης ποινικής καταδίκης. «Αναλαμβάνουμε σκληρή δράση εναντίον των ισλαμιστικών και των ανισημιτικών εγκλημάτων στο Διαδίκτυο, προκειμένου να σταματήσουμε τα συνεχώς νέα κύματα μίσους», ανέφερε η Νάνσι Φέζερ και έκανε λόγο για αναρτήσεις, οι οποίες δεν στερούνται απλώς ανθρωπιάς, αλλά δημιουργούν κλίμα βίας, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει εξτρεμιστές σε νέες πράξεις βίας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

from: anatakti
via IFTTT

Γερμανία: Σύλληψη υπόπτου για τον μέχρι θανάτου ξυλοδαρμό του 20χρονου ομογενή στο Μίντεν

https://ift.tt/pTGOKRl

Έναν 18χρονο συνέλαβε η αστυνομία του Μπαντ Οϊενχάουζεν ως ύποπτο για τον μέχρι θανάτου ξυλοδαρμό του 20χρονου Φίλιππου Τσάνη το προηγούμενο Σάββατο στο Μίντεν της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Ο νεαρός υπέστη βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και χθες υπέκυψε στα τραύματά του. Η οικογένειά του, όπως δήλωσε συγγενής του θύματος, προχώρησε στην δωρεά των οργάνων του άτυχου νέου.

«Χάρη στους πολλούς μάρτυρες και στην εντατική έρευνα, οι υποψίες σε βάρος του 18χρονου ενισχύθηκαν», δήλωσε εκπρόσωπος της αστυνομίας και πρόσθεσε ότι «σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, πρόκειται για τον βασικό δράστη, ο οποίος φέρεται να κατάφερε τα θανατηφόρα χτυπήματα στο 20χρονο θύμα».

Νωρίτερα σήμερα περίπου 400 άτομα συγκεντρώθηκαν κοντά στο σημείο όπου συνέβη το επεισόδιο το προηγούμενο Σάββατο, όταν ο Φίλιππος Τσάνης με έναν φίλο του αποχωρούσαν από την γιορτή αποφοίτησης του δεύτερου και της αδελφής του θύματος. Οι δύο νέοι περπατούσαν σε πάρκο όταν συνάντησαν ομάδα δέκα νεαρών ανδρών, με τους οποίους διαπληκτίστηκαν. Το θύμα φέρεται να προσπάθησε να αποτρέψει την κλιμάκωση του επεισοδίου, δέχθηκε όμως τελικά τα σοβαρότερα χτυπήματα, με γροθιές και κλωτσιές στο κεφάλι.

Ο φίλος του Φίλιππου Τσάνη τραυματίστηκε ελαφρά και σήμερα βρισκόταν στην εκδήλωση μνήμης που διοργάνωσε ο δήμος. Δεν ήταν ωστόσο, σύμφωνα με την Bild, σε θέση να μιλήσει για την υπόθεση.

Με πρωτοβουλία δασκάλων του σχολείου της περιοχής, από το περασμένο Σάββατο μέχρι σήμερα έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 60.000 ευρώ για την ενίσχυση της οικογένειας του θύματος.

from: anatakti
via IFTTT

Κάθειρξη… 288 ετών και χρηματική ποινή €4 εκατ. σε δύο Αιγύπτιους διακινητές μεταναστών

https://ift.tt/GwZTI2r

 Ποινή κάθειρξης… 288 ετών (εκτιτέα τα 20 έτη), με τη χρηματική ποινή να ξεπερνά τα 4 εκατομμύρια ευρώ επιβλήθηκε σε δύο νεαρούς Αιγύπτιους που κρίθηκαν ένοχοι για διακίνηση 40 μεταναστών, νότια της Γαύδου, με λέμβο. 
Ειδικότερα, για τους 40 μετανάστες επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 15 ετών, συν 7 έτη για τον κάθε ένα από τους 39 διακινούμενους. Αντίστοιχα σε ό,τι αφορά στην χρηματική ποινή, επιβλήθηκε 200.000 ευρώ, συν 100.000 ευρώ για τον κάθε ένα από τους 39 μετανάστες.

Την απόφαση εξέδωσε το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Ανατολικής Κρήτης σε βάρος των δύο Αιγυπτίων, 31 και 26 ετών, οι οποίοι τον Ιανουάριο είχαν συλληφθεί ως διακινητές. Ανάμεσα στους επιβαίνοντες ήταν και πέντε ανήλικοι.

Για τη διάσωση των μεταναστών είχε στηθεί μεγάλη επιχείρηση και τελικά με την συνδρομή του Λιμενικού, βγήκαν ασφαλείς στην περιοχή των Καλών Λιμένων, με το Κεντρικό Λιμεναρχείο να διεξάγει την προανάκριση της υπόθεσης.

Πηγή: cretalive
from: anatakti
via IFTTT

ΗΠΑ: Δικαστήριο επιτρέπει και πάλι στον Τραμπ να σχολιάζει την υπόθεση Στόρμι Ντάνιελς

https://ift.tt/ruz3PFa

 Ο δικαστής που προήδρευσε στη δίκη του Ντόναλντ Τραμπ για την υπόθεση της Στόρμι Ντάνιελς, του επέτρεψε και πάλι να σχολιάζει παράγοντες της δίκης – αν και όχι όλους. Με την απόφασή του ο δικαστής Χουάν Μερτσάν έδωσε και πάλι την άδεια στον Τραμπ να κάνει δημοσίως γενικά σχόλια για τους μάρτυρες και τους ενόρκους.

Ωστόσο, δεν θα μπορεί να σχολιάζει το προσωπικό του δικαστηρίου, τους εισαγγελείς και τις οικογένειές τους. Ακόμη, θα παραμείνουν προστατευμένες οι ταυτότητες των ενόρκων.

Ο Τραμπ σε πολλές περιπτώσεις, συνήθως λίγο πριν μπει στη δικαστική αίθουσα ή λίγο πριν βγει από αυτή είχε καταφερθεί κατά της απαγόρευσης (gag order) που θεωρούσε αντισυνταγματική.

Δεν είχε όμως να πει καλά λόγια ούτε για αυτήν την τελευταία απόφαση του δικαστή. Ο εκπρόσωπός του είπε ότι είναι «μια παράνομη απόφαση από έναν εντελώς ‘διαπλεκόμενο’ δικαστή».

Η απαγόρευση, όπως σημειώνει το BBC, είχε τεθεί σε ισχύ στα τέλη Μαρτίου, αλλά επεκτάθηκε όταν ο Τραμπ επιτέθηκε κατά της κόρης του δικαστή, με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα. Ένα άλλο από τα «θύματα» του Τραμπ ο πρώην δικηγόρος του και δεξί του χέρι, Μάικλ Κόεν.

Σε περίπτωση παραβίασης του περιορισμού ο Τραμπ θα έπρεπε να καταβάλει χιλιάδες δολάρια ενώ απειλούνταν με φυλάκιση.

Οι συνήγοροι του Τραμπ είχαν ζητήσει να αρθεί η απαγόρευση μετά την καταδικαστική απόφαση σε βάρος του, που βγήκε στα τέλη Μαΐου.
from: anatakti
via IFTTT

Πρώτο trend στο Twitter το κλείσιμο της ημερήσιας «Αυγής»

https://ift.tt/tiDX3nf

Αμηχανία και προβληματισμό στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ευρύτερα στον κόσμο της Αριστεράς προκάλεσε η είδηση για το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου της «Αυγής» με απόφαση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.Η δυσάρεστη εξέλιξη για μια από τις πιο ιστορικές εφημερίδες που κυκλοφορούν στη χώρα, προκαλεί ήδη αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αρκετά στελέχη του κόμματος να αφήνουν αιχμές για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τον Στέφανο Κασσελάκη.

Η πλέον έντονη αντίδραση ήρθε από τον πρώην γενικό Γραμματέα του υπουργείου Εσωτερικών επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Πουλάκη, ο οποίος σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξομοίωσε την απόφαση Κασσελάκη με την απόφαση της Χούντας των Συνταγματαρχών το 1967!

«Την ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς «Η Αυγή» την έκλεισε η Χούντα το 1967 και ο Κασσελάκης το 2024» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Δείτε την ανάρτησή του

Ευθύνες στην ηγεσία του κόμματος για το κλείσιμο της Αυγής αλλά και στα αδιάφορα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ επιρρίπτει η γνωστή συγγραφέας Μάρω Δούκα.

«Κινδυνεύει το Κόκκινο, κινδυνεύει και η ημερήσια Αυγή… Ας είναι καλά οι αρχηγοί, οι υπεύθυνοι ας είμαστε καλά και εμείς οι αδιάφοροι» έγραψε στην ανάρτησή της.

Δείτε την ανάρτησή της

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον υπό χρεοκοπία» έγραψε και ο ένθερμος υποστηρικτής του Στέφανου Κασσελάκη Νίκος Μωραίτης σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ. Ο στιχουργός προεξοφλεί μάλιστα ότι ο Κασσελάκης δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρει να σταθεί όρθιος…

Δείτε την ανάρτησή του

Με την ανάρτηση του πρωτοσέλιδου της Αυγής για την αιματοβαμένη Πρωτομαγιά του 1953 αντέδρασε η βουλευτής του κόμματος Έλενα Ακρίτα. «Κλείνει το καθημερινό φύλλο της Αυγής, από σήμερα η ενημέρωση πέφτει ακόμα πιο χαμηλά. Μέχρι να πιάσει πάτο» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Δείτε την ανάρτησή της

Τη θλίψη του για το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου της Αυγής εκφράζει και το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Θ. Μαργαρίτης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κλείσιμο της ημερήσιας Αυγής έγινε από το απόγευμα της Τρίτης πρώτο trend στην πλατφόρμα Χ, πρώην Twitter.

«Τι να την κάνεις την Αυγή όταν μπορείς να φωτογραφίζεσαι σε lifestyle περιοδικά φλεξάροντας σπίτια, αμάξια, σύζυγο και γυμναστήριο;» έγραψε ο χρήστης Georghy Zhukov.

Ο Νίκος Καρανίκας προτίμησε το Facebook όπου υποστήριξε ευθέως ότι το κλείσιμο της εφημερίδας ήταν αναπόφευκτο… αποφεύγοντας οποιαδήποτε αιχμή σε βάρος του Στέφανου Κασσελάκη.

Συγκεκριμένα στην ανάρτησή του ανέφερε:

«Αυγή και Δύση
Αν δεν έβγαινε δημόσια ανακοίνωση ότι κλείνει το καθημερινό φύλο της Αυγής, το πιο πιθανό είναι να το καταλάβαιναν μόνο τα 480 άτομα που την έπαιρναν καθημερινά. Και από αυτά τα 480 φύλα ας σκεφτούμε ποσα φύλα είναι αυτά που αγοράστηκαν από ΜΜΕ και υπηρεσίες για την αξιοποίηση – διασταύρωση της ενημέρωσης.
Πικρή αλήθεια»

Δείτε την ανάρτησή του

Παπουτσάνης: Άχρηστοι, δεν έχουν ιδέα, ούτε θα αποκτήσουν ποτέ…

Έντονη ήταν η αντίδραση του δημοσιογράφου Γιάννη Παπουτσάνη στην είδηση για το κλείσιμο της ημερήσιας Αυγής.

Στην ανάρτησή του ο δημοσιογράφος ανέφερε:

«Άχρηστοι… Πολλοί, πάρα πολλοί, μετά τη Χούντα, είπαμε το ψωμί ψωμάκι για να βγάζουμε την «Αυγή». Αλλά χαλάλι. Ήταν τα καλύτερα χρόνια μας. Τα ομορφότερα ξενύχτια μας. Οι έρωτες και τα όνειρα μας. Οι πιο γλυκές καλησπέρες στα κορίτσια στη Σωκράτους ως το τυπογραφείο. Οι πιο μεγάλες αγωνίες να προλάβουμε να κλείσουμε σελίδες πριν κατεβάσει τον διακόπτη ο Νίκος, τα μεσάνυχτα. Ο πιο βαθύς σεβασμός όταν πιτσιρικαδες διασταυρωνομασταν με τον Βουρνά ή τον Σπήλιο στους διαδρόμους. Ελένη, Αφρω, Ελένη, Τέλη, Δέσποινα, Θανάση, Λήδα, Κλειώ, Σοφιανε, Μίχο, Βασίλη, Ντόρα, Ψηλέ, Γιώργο, Μάκη, Νίκο, Χλιμη, Σταυρο, Τίμο, Αριστείδη, Στέφανε, Τάκη, Ματίνα, Δήμο, όλους εσάς που θυμάμαι, κι εσάς που δεν θυμάμαι τα ονόματα αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μορφή, παρόντες ή απόντες, όλα αυτά, οι Τσίπρες όπως την κατάντησαν κι οι Κασσελακηδες όπως την έκλεισαν δεν μπορούν να τα αγγίξουν. Γιατί δεν έχουν ιδέα. Ούτε και θα αποκτήσουν ποτέ».

Δείτε την ανάρτησή του

from: anatakti
via IFTTT