https://bit.ly/3odHtoN
Mercedes-AMG ανακοίνωσε στο Twitter ότι το νέο hypercar μοντέλο της One με τον κινητήρα της F1 τοποθετημένο στο κέντρο, κατάφερε και έσπασε το ρεκόρ στην πίστα της Μόντσα, που κατείχε μέχρι πρότινος η Ferrari LaFerrari.Με τον κινητήρα που προέρχεται απευθείας από το μονοθέσιο της F1, το εκπληκτικό δημιούργημα της Mercedes-AMG, είναι αναμενόμενο να «γράφει» νέα ρεκόρ σε πίστες. Η επιτυχία αυτή έρχεται ως συνέχεια εκείνης στην πίστα του Nurburgring όπου και πάλι το AMG One έσπασε το ρεκόρ των αυτοκινήτων παραγωγής.
Με τον χρόνο του 1:43.902, η AMG One «μπαίνει στα χωράφια» των αγωνιστικών πρωτοτύπων της κατηγορίας LMP3. Το αξιοσημείωτο είναι πως με το χρόνο αυτό, η AMG One αφήνει πίσω το χρόνο της Ferrari LaFerrari για πάνω από 15 δευτερόλεπτα (1:59.00).
Πίσω από το τιμόνι της Mercedes-AMG One ήταν ο 37χρονος οδηγός Maro Engel που επί σειρά ετών ανήκει στην αγωνιστική ομάδα της AMG. Μιλώντας για ρεκόρ, να αναφέρουμε ότι το απόλυτο ρεκόρ πίστας ανήκει στη Mercedes-AMG F1 W11 EQ Performance του Λιούις Χάμιλτον, με 1.18.890 από το 2020.
from: anatakti
via IFTTT
https://bit.ly/43BoVPy
Η γαλλική εταιρία βρίσκεται στο τελικό στάδιο των προετοιμασιών για το ανανεωμένο Clio, έχοντας ως στόχο και πάλι την κορυφή της κατηγορίας του στις ευρωπαϊκές αγορές. Το όνομα Clio έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές όχι μόνο της ίδιας της Renault αλλά και ολόκληρης της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Και αν και οι μικρές κατηγορίες φαίνεται να αντιμετωπίζουν δυσκολίες (πλην των SUV), η γαλλική εταιρία ετοιμάζει πυρετωδώς την ανανεωμένη γενιά του super mini της, στοχεύοντας και πάλι στην κορυφή των πωλήσεων σε όλη την Ευρώπη για την κατηγορία του.
Η πέμπτη γενιά του μοντέλου κυκλοφορεί ήδη τέσσερα χρόνια, οπότε όπως είναι αναμενόμενο βρισκόμαστε μπροστά σε μία κλασική περίπτωση ανανέωσης στο μέσο της ζωής ενός μοντέλου.
Με αυτό η Renault κάνει ξεκάθαρο ότι θέλει να διατηρήσει το μοντέλο και την παρουσία της στην κατηγορία για τουλάχιστον 4 χρόνια ακόμα, παραμένοντας ισχυρός αντίπαλος απέναντι σε αυτοκίνητα όπως το Peugeot 208, το Toyota Yaris ή το VW Polo.
Το Clio φαίνεται ότι θα παραμείνει για αυτή την τετραετία σε κυκλοφορία με θερμικούς κινητήρες, παράλληλα με το ηλεκτρικό 5 ΕV το οποίο θα εμφανιστεί το 2025, και το οποίο ίσως σε βάθος χρόνου αντικαταστήσει εντελώς το Clio στην αγορά.
Οι αλλαγές στο νέο Clio σε ό,τι αφορά την εμφάνιση εντοπίζονται στο εμπρός μέρος, με αρκετά διαφορετικά φωτιστικά σώματα σε σχήμα μπούμερανγκ, νέο προφυλακτήρα, νέα φωτιστικά σώματα ημέρας που θα κατεβαίνουν χαμηλά στον προφυλακτήρα, καθώς και μία νέα μάσκα με το καινούργιο σήμα της Renault.
Το πλαϊνό τμήμα, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιου τύπου facelift δεν θα διαφοροποιηθεί αισθητά, αν εξαιρέσουμε τα νέα χρώματα και κάποια καινούργια σχέδια στις ζάντες. Μικρές αλλαγές θα υπάρχουν και στο πίσω μέρος, με διαφορετικής σχεδίασης φωτιστικά σώματα και νέο προφυλακτήρα.
Μιας και θα πρόκειται για μία ανανέωση και όχι για ένα εντελώς νέο μοντέλο, δεν πρέπει να περιμένουμε και σημαντικές αλλαγές στο σαλόνι. Το πιθανότερο είναι να διατηρήσει το ήδη γνωστό ψηφιακό περιβάλλον του, χωρίς να αποκτήσει την διάταξη OpenR η οποία υπάρχει στα πιο καινούργια μοντέλα της εταιρίας όπως το Austral.
Αυτό που ίσως γίνει είναι ότι το πιο πλούσιο πακέτο με την οθόνη των 9,3 ιντσών και τον πίνακα οργάνων των 10,2 ιντσών να μην είναι προνόμιο μόνο των πλούσιων εκδόσεων αλλά να επεκταθεί και σε ολόκληρη την γκάμα.
Πάντως θα υπάρξει σίγουρα μία ανανέωση στα γραφικά και στην ποιότητα της απεικόνισης, ενώ είναι βέβαιο ότι το ανανεωμένο Clio θα είναι πολύ πιο πλούσια εξοπλισμένο τόσο σε συστήματα υποβοήθησης όσο και σε στοιχεία ψηφιακής διασύνδεσης.
Το νέο Renault Clio αναμένεται να παρουσιαστεί πιθανόν και πριν το καλοκαίρι, με τις πρώτες πιο ακριβείς πληροφορίες και εικόνες από την έκδοση παραγωγής να αρχίζουν να εμφανίζονται σταδιακά μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
from: anatakti
via IFTTT
https://bit.ly/41bDO9s
Η κατασκευή supercar στο παρελθόν δεν ήταν υπόθεση που αφορούσε μόνο λίγες και καλές εταιρείες, καθώς ήταν συγκριτικά ευκολότερο από ότι είναι σήμερα, να χρηματοδοτήσει κάποιος τη σχεδίαση και την παραγωγή τους.Τρανή απόδειξη του πόσο εύκολο ήταν να εμφανιστεί μια νέα πρόταση με χαρακτηριστικά υπεραυτοκινήτου, είναι το ότι από τη λίστα που έχουμε εδώ, λείπουν άλλα τόσα.
Είναι πρακτικά αδύνατον για κάποιον να ξέρει όλα τα supercars που έχουν κατά καιρούς εμφανιστεί και έχουν παραχθεί, για να πουληθούν έστω και σε έναν αγοραστή. Ανάμεσα σε αυτά που θα δείτε πιο κάτω, υπάρχουν ορισμένα που «κάτι θα σας θυμίσουν» αλλά και κάποια άλλα που έχουν πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες πίσω από τη σύλληψη και τη δημιουργία τους.
Aston Martin Bulldog (1979)
Όταν η Aston Martin εξέλιξε το Bulldog με τον κινητήρα στο κέντρο, συζητήθηκε η κατασκευή του σε έως και 25 μονάδες. Με ηλεκτρικές πόρτες «τύπου gullwing», έναν V8 twin-turbo με απόδοση 700 ίππων και μια απίστευτα δραματική σχεδίαση, πιθανότατα θα μπορούσαν να είχαν βρεθεί οι απαραίτητοι αγοραστές για όλη την παραγωγή. Η τελική του ταχύτητα που έφτανε τα 322 χλμ./ώρα, ήταν ένα στοιχείο ικανό να του δώσει το χαρακτηρισμό του ταχύτερου αυτοκινήτου παραγωγής στον κόσμο.
Στην πορεία όμως, τα πλάνα άλλαξαν μαζί με την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος για την Aston Martin. Οι νέοι ιδιοκτήτες, θεώρησαν πως τα supercars δεν έχουν μέλλον και έτσι το Bulldog έμεινε ένα και μοναδικό. Μάλιστα πουλήθηκε σε ιδιώτη και έκανε κάποιες σποραδικές εμφανίσεις σε εκδηλώσεις ιστορικών αυτοκινήτων.
Isdera Imperator (1984)
Η Mercedes πέρασε έξι χρόνια δημιουργώντας το πρωτότυπο CW311, το οποίο αποκαλύφθηκε το 1978 αλλά δεν είχε σχέδια να βάλει το αυτοκίνητο στην παραγωγή. Αυτό ήταν κάτι πραγματικά κρίμα καθώς υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που δήλωναν πως θα αγόραζαν ένα. Ο σχεδιαστής του CW311, Eberhard Schulz, έβαλε το αυτοκίνητο στην παραγωγή ο ίδιος, χρησιμοποιώντας τη μάρκα Isdera.
Ονόμασε το υπεραυτοκίνητό του Imperator και προσέφερε μια επιλογή κινητήρων V8 με χωρητικότητα 5,0, 5,6 ή 6,0 λίτρων που προσέφεραν έως και 390 ίππους και 283 χλμ./ώρα. Η παραγωγή του διήρκεσε μέχρι το 1993 όταν η Isdera κατέρρευσε οικονομικά αλλά εκείνη την περίοδο κατασκευάστηκαν 30 Imperator. Περιστασιακά, βλέπουμε κάποια να δημοπρατούνται με τιμές που κυμαίνονται λίγο κάτω από τα 500.000 ευρώ.
Cizeta V16 (1989)
Αν τα υπεραυτοκίνητα πρέπει να είναι ακραία, αυτό είναι το απόλυτο, κυρίως χάρη σε έναν τρελό 16κύλινδρο κινητήρα 5.995 κ.εκ. τοποθετημένο εγκάρσια! Αυτό βέβαια εξηγεί και το αυξημένο πλάτος του αυτοκινήτου, το οποίο για να «πορεύεται» είχε 560 ίππους στις 8.000 σ.α.λ. Η ήχος του κινητήρα κατά τη λειτουργία του στα υψηλά πεδία του στροφόμετρου προκαλεί δέος.
Το ίδιο κάνει και η τελική ταχύτητα που ανακοίνωνε η εταιρεία, η οποία χωρίς να έχει δοκιμαστεί, υποτίθεται πως θα ήταν 328 χλμ./ώρα. Το πρωτότυπο Cizeta παρουσιάστηκε το 1989 αλλά τα πρώτα αυτοκίνητα που παραδόθηκαν στους αγοραστές τους, ήταν έτοιμα το 1992, ενώ αξίζει να ξέρει κανείς πως το τελευταίο που παραδόθηκε, ολοκληρώθηκε το 2003.
Vector W8 (1989)
Η πρώτη απόπειρα του σχεδιαστή του Vector W8, έγινε πριν από το 1976 και λεγόταν Vector Aeromotive W2. Ο Gerry Wiegert είχε εμμονή με την αεροναυτική τεχνολογία και με τις λεπτομέρειες, που όμως ήταν και αυτές οι οποίες καθυστέρησαν το τελικό αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικό είναι πως το W2 τελείωσε με την εξέλιξή του και ήταν έτοιμο για παραγωγή, όταν είχε ήδη παρουσιαστεί το W8.
Όταν έφτασε το W8 να είναι έτοιμο για παραγωγή, το έτος ήταν το 1989 και η τιμή πώλησης ήταν 393.000 ευρώ (σε σημερινή αντιστοιχία). Στην καρδιά του W8 βρισκόταν ένας υπερτροφοδοτούμενος V8 της GM, με χωρητικότητα 6,0 λίτρων και απόδοση 600 ίππων. Η απόδοση αυτή ήταν αρκετή για να εμφανίζει τελική ταχύτητα 322 χλμ./ώρα. Η υψηλή τιμή του, δεν στάθηκε εμπόδιο στις πωλήσεις του που έφτασαν τις 14.
Jaguar XJR-15 (1990)
Την ίδια περίοδο που η Jaguar ξεκινούσε την εξέλιξη της XJ220, δημιουργούσε επίσης ένα ακόμα supercar: την XJR-15. Η XJ220 θα παρουσιαζόταν με ένα κινητήρα V12 αλλά τελικά παρουσιάστηκε με ένα V6 σύνολο που έπιανε υψηλή απόδοση χάρη στη χρήση δύο turbo. Η XJR-15 από την άλλη, είχε το 12κύλινδρο σύνολο της Jaguar, με απόδοση 450 ίππων και τελική ταχύτητα τα 307 χλμ./ώρα.
Κατασκευάστηκαν μόλις 50, για μια σειρά αγώνων ενός της κατηγορίας Jaguar Sport Intercontinental Challenge, ενώ υπήρξαν και μερικά που προορίζονταν για χρήση δρόμου. Μερικά από αυτά σώζονται ακόμα και σήμερα. Η Jaguar είχε ανακοινώσει το 2004 πως θα προχωρήσει στην αναβίωση του μοντέλου από το τμήμα JaguarSport αλλά τελικά, ούτε καν στην κατασκευή του πρωτοτύπου δεν έφτασε.
Yamaha OX99-11 (1992)
Στον κόσμο των supercars, ο όρος «αγωνιστικό αυτοκίνητο για το δρόμο» είναι συνήθως κάποια έκφραση εντυπωσιασμού που παραπέμπει σε διαφημιστική καμπάνια. Όμως, στην περίπτωση του μοντέλου της Yamaha, το συγκεκριμένο τίτλο τον άξιζε πραγματικά. Γι’ αυτό και θεωρείται μάλλον λυπηρό το ότι το OX99-11 δεν μπήκε ποτέ στην πραγματικότητα σε κανονική παραγωγή.
Το OX99-11 εμφανίστηκε το 1992, με έναν V12 χωρητικότητας 3,5 λίτρων που είχε απόδοση 420 ίππων και ήταν τοποθετημένος στο κέντρο. Μόλις τρία κατασκευάστηκαν και ένα από αυτά άλλαξε σχετικά πρόσφατα χέρια, με το σφυρί της δημοπρασίας να πέφτει στα –σχεδόν- 900.000 ευρώ.
Dauer 962 (1993)
Ο Jochen Dauer συνεργάστηκε στενά με την Porsche στο αγωνιστικό της πρόγραμμα, επομένως γνώριζε αρκετά καλά την 962 που έγραψε πολύ μεγάλη επιτυχία στους αγώνες πρωτοτύπων και τα πρωταθλήματα αντοχής. Ο Dauer είχε την έξυπνη ιδέα, όταν η 962 «ξεπεράστηκε» από τους κανονισμούς και είχε έρθει η ώρα της αντικατάστασης, να τη μετατρέπει σε αυτοκίνητο νόμιμο για χρήση δρόμου.
Μειώνοντας δραστικά το θόρυβο από την εξάτμιση και τοποθετώντας κανονικά τζάμια στη θέση του fiber glass που είχαν τα αγωνιστικά αλλά κυρίως με την αλλαγή του «πολεμικού» cockpit σε ένα πολυτελές σαλόνι για δύο, παρουσίασε το Dauer 962. Το αυτοκίνητο ήταν εφοδιασμένο με έναν twin turbo 3,0 λίτρων κινητήρα boxer με 6 κυλίνδρους και απόδοση 730 ίππων. Μόλις 13 κατασκευάστηκαν, με τιμή αγοράς ως καινούργιο τα 830.000 ευρώ.
Venturi 400 GT (1994)
Όταν η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία MVS έπαψε να λειτουργεί, το κενό στην αγορά, επιχειρήθηκε να καλυφθεί από την Venturi που στην πραγματικότητα ήταν εκείνη η εταιρεία που αναβίωσε την ιδέα της κατασκευής αυτοκινήτων μεγάλου τουρισμού (GT). Με twin turbo V6 κινητήρα τοποθετημένο στο κέντρο να αποδίδει 413 ίππους, το 400 GT ήταν ικανό να επιταχύνει από στάση έως τα 100 χλμ./ώρα σε μόλις 4,1 δευτερόλεπτα.
Η τελική του ταχύτητα ήταν 293 χλμ./ώρα και σύμφωνα με τα αρχεία της εταιρείας, έχουν κατασκευαστεί κάμποσες δεκάδες, από τα οποία ορισμένα (υπολογίζεται πως ήταν 12 από το σύνολο των παραχθέντων) προορίζονταν για κίνηση στους δημόσιους δρόμους.
Nissan R390 (1997)
Το R390 προέκυψε επειδή η Nissan ήθελε απεγνωσμένα να κερδίσει τον 24ωρο αγώνα του Le Mans. Όταν ξεκίνησε το έργο, μόνο ένα ιαπωνικό αυτοκίνητο είχε κερδίσει τον αγώνα και εκείνο ήταν της Mazda. Η συμμετοχή της Nissan θα εξασφαλιζόταν με την κατασκευή ενός και μόνο αυτοκινήτου για χρήση δρόμου.
Σε αυτό το ένα έμεινε κιόλας η παραγωγή του R390 που είχε ένα twin turbo κινητήρα 3,5 λίτρων που απέδιδε 641 ίππους. Η δύναμη αυτή και η αεροδυναμική του αμαξώματος, ήταν στοιχεία που εξασφάλιζαν μια τελική ταχύτητα της τάξης των 354 χλμ./ώρα. Ο σχεδιαστής του ήταν ο μεταγενέστερα «πολύς» Ian Callum που διέπρεψε στην Jaguar.
Volkswagen W12 (1997)
Όταν η VW αποκάλυψε το κουπέ της W12 των 5,6 λίτρων στην έκθεση αυτοκινήτου του Τόκιο το 1997, ήταν στις προθέσεις της να το προωθήσει στην παραγωγή αν η «αποδοχή» του κοινού ήταν ανάλογη των προσδοκιών. Τον επόμενο χρόνο στη Γενεύη, η VW παρουσίασε την ανοιχτή εκδοχή του, δίνοντας σε όλους το δικαίωμα να θεωρούν πως θα ακολουθήσει κανονική παραγωγή.
Με τον κινητήρα των 6,0 λίτρων που απέδιδε 600 ίππους, η τελική ταχύτητα του αυτοκινήτου ήταν 350 χλμ./ώρα. Η VW επανήλθε στο θέμα το 2002 με μια ανανεωμένη έκδοση του μοντέλου αλλά στο μεταξύ είχαν προκύψει οι «ανάγκες» της Bugatti για ανανέωση, οπότε και η εξέλιξη υπεραυτοκινήτων «έστριψε» προς τα εκεί, για να δούμε λίγο καιρό μετά τη Veyron να παίρνει «σάρκα και οστά».
Saleen S7 (2000)
Το Saleen S7 ήταν κατασκευασμένο στο Ηνωμένο Βασίλειο και πήρε το όνομά του από τον ιδρυτή της εταιρείας, Steve Saleen. Ο Saleen έφτιαξε το όνομά του με την υποστήριξη αγωνιστικών εκδόσεων Ford Mustang, οπότε και ήταν θέμα χρόνου να προχωρήσει στην κατασκευή του «δικού του» supercar. Σε αντίθεση με άλλα supercar της εποχής, το S7 δεν είχε ιδιαίτερα υψηλή τεχνολογία.
Το highlight του ήταν το αμάξωμα από fiberglass, πάνω από ένα σωληνωτό πλαίσιο, ενώ χαρακτηριστικό της τεχνολογίας που «κουβαλούσε» ήταν το γεγονός πως ο V8 κινητήρας δεν είχε εκκεντροφόρους επικεφαλής αλλά έναν χαμηλά, που έλεγχε τις βαλβίδες με ωστήρια. Η αλήθεια είναι πως μπορεί να ακούγεται απηρχαιωμένο αλλά το αυτοκίνητο ήταν πολύ γρήγορο και ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε πίστες.
Laraki Fulgura (2002)
Για να μην σαν πιάνουν αδιάβαστους σε κάποιο παιχνίδι ερωτήσεων, να ξέρετε πως η απάντηση στο «ονομάστε ένα αυτοκίνητο από το Μαρόκο» είναι το Laraki Fulgura. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης το 2002, εκεί που η Laraki παρουσίαζε ένα πλήρως επανασχεδιασμένο supercar κάθε χρόνο, μέχρι το 2005 όταν και «σβήστηκε» από το χάρτη.
Το Laraki Fulgura είχε έναν V12 κινητήρα με χωρητικότητα 6,0 λίτρων, ο οποίος απέδιδε 680 ίππους και προερχόταν από τη Mercedes. Η ύπαρξη όχι ενός και δύο αλλά τεσσάρων υπερσυμπιεστών, ήταν αρκετή για να δώσει μια τελική ταχύτητα στο αυτοκίνητο που η Laraki υποστήριζε πως έφτανε τα 352 χλμ./ώρα. Με τιμή αγοράς όμως τα 500.000 ευρώ, δεν βρέθηκαν και πολλοί να το παραγγείλουν.
Gumpert Apollo (2005)
Ο Roland Gumpert και ο Roland Mayer συνεργάστηκαν για να κατασκευάσουν ένα υπεραυτοκίνητο με πόρτες που ανοίγουν προς τα πάνω, το οποίο χρησιμοποιεί έναν κινητήρα χωρητικότητας 4,2 λίτρων με διπλό turbo Audi, τοποθετημένο στη μέση μιας σωληνωτής κατασκευής από χάλυβα. Το αμάξωμα ήταν από fiber glass ή ανθρακόνημα ανάλογα την έκδοση.
Οι αγοραστές μπορούσαν να επιλέξουν μεταξύ απόδοσης ισχύος 641 ή 690 ίππων, με ακόμη και την έκδοση χαμηλής ισχύος να έχει τελική ταχύτητα 360 χλμ./ώρα. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 40 Apollo κατασκευάστηκαν πριν η Gumpert σταματήσει να λειτουργεί το 2013.
SSC Ultimate Aero (2007)
Ενώ η Veyron της Bugatti εμφανιζόταν σε όλα τα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου ειδικού τύπου για το ότι είναι το ταχύτερο αυτοκίνητο στον κόσμο, το SSC Ultimate Aero στην Αμερική, μετρήθηκε επίσημα να φτάνει τα 412 χλμ./ώρα, ενώ η εταιρεία έκανε λόγο ακόμα και για 440 χλμ./ώρα. Μάλιστα, όλα αυτά με ένα V8 twin-turbo κινητήρα της Chevrolet, από Corvette 5,7 λίτρων.
Παρόλα αυτά, το Ultimate Aero κόστιζε λιγότερο από τα μισά σε σχέση με την Veyron. Ωστόσο, η Bugatti δεν άφησε την πρόκληση αναπάντητη και επανήλθε με την Veyron Super Sport των 1.200 ίππων, που μπορούσε να φτάσει τα 431 χλμ./ώρα.
Spyker C12 Zagato (2009)
Μέχρι να εμφανιστεί το C12 Zagato, όλα τα Spykers είχαν έναν κινητήρα V8 που προέρχονταν από την Audi. Αυτό το αυτοκίνητο ωστόσο, διέθετε έναν ακόμα μεγαλύτερο κινητήρα, με διάταξη «W» και 12 κυλίνδρους, που και αυτός ήταν κατασκευασμένος από την Audi.
Η τιμή αγοράς του όμως που ήταν σχεδόν μισό εκατομμύριο ευρώ, φάνηκε να είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για μια καλή εμπορική πορεία. Η εταιρεία παρουσιάζοντάς το έκανε λόγο για περιορισμό της παραγωγής στα 24 αυτοκίνητα αλλά τώρα, εκ των υστέρων, ξέρουμε πως πέραν του πρώτου και μοναδικού δείγματος, δεν υπήρξε άλλο για λογαριασμό κάποιου πελάτη.
from: anatakti
via IFTTT
https://bit.ly/43xRhtW
Σε έξαρση οι κλοπές αυτοκινήτων και στην Ελλάδα, με τον πιο εύκολο και απλό τρόπο, με τους κλέφτες να σκανάρουν το κλειδί, έξω από το σπίτι του ιδιοκτήτη… Χαρακτηριστικά είναι τα πλάνα από κάμερα ασφαλείας σε οικιακό χώρο στάθμευσης. Ο ψηφιακός ληστής, με μία ειδική συσκευή, ανιχνεύει το σήμα από το smart key της BMW, ανοίγει το αυτοκίνητο, ενεργοποιεί τον κινητήρα και εξαφανίζεται. Ο συγκεκριμένος τρόπος κλοπής έχει έρθει και στη χώρα μας με ουκ ολίγα περιστατικά να έχουν ήδη σημειωθεί…
Και επειδή η δράση δημιουργεί… αντίδραση, πλέον υπάρχουν συσκευές άμυνας και για αυτό τον τρόπο κλοπής. Ενας από αυτούς, που έχει κατακλίσει τα sosial media είναι τα Faraday Box. Ουσιαστικά είναι ένα κουτί (ή θήκη φορητή) αντικλεπτικής προστασίας για κλειδιά, το οποίο αποτρέπει την μετάδοση άρα και την υποκλοπή σήματος από το κλειδί του αυτοκινήτου, την κάρτα, την πιστωτική κάρτα, αλλά και το κινητό τηλέφωνο που διαθέτει την επικοινωνία κοντινού πεδίου (NFC), μέσω της οποία κάνουμε πληρωμές ανέπαφα.
Τοποθετώντας τα κλειδιά στο εσωτερικό του κουτιού, αυτό αποτρέπει τη μετάδοση ραδιοκυμάτων μεταξύ των κλειδιών.
Τα Faraday Box αλλά και οι φορητές θήκες κοστίζουν ανάλογα με τη διακόσμηση αλλά και το υλικό που έχει επενδυθεί. Ξεκινάνε όμως από τα 10€
from: anatakti
via IFTTT
https://bit.ly/41bHZlH
Η γερμανική βιομηχανία εξοπλιστικών συστημάτων Rheinmetall ανακοίνωσε νωρίτερα απόψε ότι δέχθηκε κυβερνοεπίθεση στο τμήμα διαχείρισης βιομηχανικών πελατών της. Η εταιρία διευκρίνισε ότι η επίθεση επηρέασε τον πολιτικό κλάδο αυτοκινήτων, αλλά όχι αυτόν του στρατιωτικού εξοπλισμού.
«Ο τομέας που δέχθηκε την επίθεση περιλαμβάνει ουσιαστικά τις δραστηριότητες της εταιρίας οι οποίες απευθύνονται σε βιομηχανικούς πελάτες. Η λειτουργία του στρατιωτικού τομέα συνεχίζεται κανονικά. Η Rheinmetall ερευνά αυτή τη στιγμή την έκταση της ζημιάς και βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τις αρμόδιες αρχές», δήλωσε o εκπρόσωπος της εταιρίας, Όλιβερ Χόφμαν.
Η Εισαγγελία της Κολωνίας επιβεβαίωσε ότι διεξάγει έρευνα για την επίθεση, δεν έδωσε ωστόσο περαιτέρω πληροφορίες, ενώ το πρώτο κανάλι της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD μετέδωσε πριν από λίγο ότι έχει ήδη ενεργοποιηθεί η ομάδα ZAC της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, η οποία είναι αρμόδια για το έγκλημα στον κυβερνοχώρο. Σύμφωνα με το κανάλι, η Rheinmetall, ο μεγαλύτερος όμιλος στρατιωτικού εξοπλισμού στη Γερμανία που συμπεριελήφθη τον Μάρτιο στον δείκτη DAX, είχε γίνει στόχος κυβερνοεπίθεσης και τον περασμένο μήνα, χωρίς ωστόσο να υποστεί σοβαρή ζημιά.
Η ίδια η εταιρία δηλώνει ότι είναι ένας από τους τρεις μεγαλύτερους κατασκευαστές στρατιωτικών οχημάτων και πυρομαχικών στον δυτικό κόσμο, ενώ διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην προμήθεια της Ουκρανίας με άρματα μάχης και στην «κυκλική ανταλλαγή» παλαιότερων αρμάτων με πιο σύγχρονα.
Πηγή ΑΠΕ – ΜΠΕ
from: anatakti
via IFTTT
https://bit.ly/41quUVq
Ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης διόρισε προχθές ως μέλος της ΕΔΥ (Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας) τον Μιχάλη Μιχαήλ. Ωστόσο ο κ. Μιχαήλ πριν καν αναλάβει καθήκοντα έθεσε την παραίτηση του ενώπιον του προέδρου και αυτή έγινε δεκτή.Στην πραγματικότητα την παραίτηση ζήτησε ο ίδιος ο πρόεδρος, λόγω του σάλου που ξέσπασε με την δημοσίευση του βιογραφικού του κ. Μιχαήλ. Διαπιστώθηκε ότι έχει αποκτήσει πτυχίο από κάποιο πανεπιστήμιο που δεν αναγνωρίζεται, ενώ άφηνε να εννοηθεί ότι «αγόρασε» τους ακαδημαϊκούς του τίτλους έναντι… λίγων εκατοντάδων δολαρίων.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας στη Κύπρο είναι πανίσχυρη, καθώς αποφασίζει όλες τις προσλήψεις και προαγωγές Δημοσίων Υπαλλήλων. Μεταξύ των καθηκόντων των μελών της ΕΔΥ είναι και η εξέταση των ακαδημαϊκών προσόντων (πτυχία κλπ) των Δημοσίων Υπαλλήλων. Η αμοιβή κάθε μέλους της ΕΔΥ ανέρχεται στις €92.000 ετησίως.
Πριν λίγο καιρό είχε ξεσπάσει σκάνδαλο και με τον Επίτροπο Εθελοντισμού Γ. Γιαννάκη, ο οποίος δήλωνε Πολιτικός Μηχανικός χωρίς ωστόσο να έχει πατήσει ποτέ το πόδι του σε πανεπιστήμιο. Το πτυχίο που είχε παρουσιάσει, είχε αγοραστεί από το internet, ενώ διαπιστώθηκε πως είχε πλαστογραφήσει και το απολυτήριο Λυκείου. Ο κ. Γιαννάκης επίσης είχε παραιτηθεί και εναντίον του ασκήθηκε ποινική δίωξη.
from: anatakti
via IFTTT
https://bit.ly/41a0A1A
Καινοτόμες πρακτικές για τη διακοπή του καπνίσματος αναπτύσσουν όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες με τη συνδρομή της τεχνητής νοημοσύνης, με την εφαρμογή Quit Sense να είναι η τελευταία και -όπως οι δοκιμές δείχνουν- η πλέον αποδοτική στις προσπάθειες των καπνιστών να βάλουν φρένο στην κακιά τους συνήθεια.
Ανιχνεύει πού και πότε μπορεί να νιώσει την επιθυμία ένας καπνιστής να ανάψει τσιγάρο και στη συνέχεια παρέχει υποστήριξη για τη διαχείριση των συγκεκριμένων ερεθισμάτων που συνδεόνται με το κάπνισμα. Πρόκειται για καινοτομία επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Αγγλίας.
Το Quit Sense είναι η πρώτη εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης για τη διακοπή καπνίσματος που ανιχνεύει πότε ένας καπνιστής εισέρχεται σε ένα μέρος όπου συνήθιζε να καπνίζει και στη συνέχεια παρέχει υποστήριξη για τη διαχείριση των συγκεκριμένων ερεθισμάτων που συνδεόνται με το κάπνισμα.
Η μελέτη των ερευνητών δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Nicotine and Tobacco Research» και δείχνει πως οι περισσότεροι καπνιστές που χρησιμοποίησαν την εφαρμογή σταμάτησαν το κάπνισμα σε σχέση με εκείνους που έλαβαν μόνο διαδικτυακή υποστήριξη από το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας (NHS).
«Γνωρίζουμε ότι οι προσπάθειες διακοπής του καπνίσματος συχνά αποτυγχάνουν επειδή η επιθυμία για κάπνισμα προκαλείται από την παραμονή σε χώρους όπου κάποτε κάπνιζαν. Αυτό μπορεί να είναι για παράδειγμα η παμπ ή η δουλειά. Εκτός από τη χρήση φαρμακευτικής αγωγής, δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι παροχής υποστήριξης που να βοηθούν τους καπνιστές να διαχειρίζονται τέτοιου είδους καταστάσεις καθώς αυτές συμβαίνουν», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Φέλιξ Νότον από τη Σχολή Επιστημών Υγείας του πανεπιστημίου.
Η ερευνητική ομάδα διεξήγαγε μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή στην οποία συμμετείχαν 209 καπνιστές. Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν ιατρική υποστήριξη από το NHS, αλλά μόνο οι μισοί είχαν πρόσβαση στην εφαρμογή Quit Sense.
«Διαπιστώσαμε ότι όταν προσφέραμε στους καπνιστές την εφαρμογή Quit Sense, τα τρία τέταρτα των συμμετεχόντων την εγκατέστησαν και τη χρησιμοποίησαν για περίπου ένα μήνα κατά μέσο όρο. Διαπιστώσαμε επίσης ότι τέσσερις φορές περισσότεροι άνθρωποι που χρησιμοποίησαν την εφαρμογή έκοψαν το κάπνισμα έξι μήνες αργότερα, σε σχέση με εκείνους που έλαβαν μόνο διαδικτυακή υποστήριξη από το NHS», σημείωσε ο Νότον.
«Η καλύτερη χρήση της τεχνολογίας – παράλληλα με το νέο εθνικό αντικαπνιστικό πρόγραμμα ‘swap to stop’ και τα οικονομικά κίνητρα για τις εγκύους παράλληλα με τη συμπεριφορική υποστήριξη – θα μας βοηθήσει να επιτύχουμε τη φιλοδοξία μας για απαγόρευση του καπνίσματος έως το 2030 και να μειώσουμε τον αριθμό των ασθενειών που σχετίζονται με το κάπνισμα και χρειάζονται θεραπεία», δήλωσε ο υπουργός Υγείας Νιλ Ο΄ Μπράιαν.
ΠΗΓΗ: Medicalxpress
from: anatakti
via IFTTT
https://bit.ly/41bDrvA
Σε κεντρικά πολυκαταστήματα του Ηρακλείου πήγαιναν για ψώνια δύο 19χρονες και μια 18χρονη, αλλά δεν ήθελαν να ξοδέψουν χρήματα και έκοβαν τα αντικλεπτικά κρύβοντας στις τσάντες τους τα εμπορεύματα. Όμως, το πρωί της Μ. Τρίτης έγιναν αντιληπτές από την υπάλληλο ενός καταστήματος.
Η εργαζόμενη είδε ένα αντικλεπτικό να πέφτει στο δάπεδο του δοκιμαστηρίου και κατάλαβε τι έκαναν οι τρεις νεαρές. Αμέσως ειδοποίησε την Αστυνομία και στο κατάστημα έφθασαν αστυνομικοί που βρήκαν στις τσάντες τους εμπορεύματα συνολικής αξίας 85 ευρώ, τις συνέλαβαν και τις προσήγαν στην Ασφάλεια.
Εκεί προσήχθη και ο πατέρας της μιας από αυτές, που δεν έχει κλείσει τα 18 και θεωρείται ανήλικη κι έτσι συνελήφθη για παραμέληση της εποπτείας της. Μαζί του οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηρακλείου οι τρεις κοπέλες που κατηγορούνται για κλοπή από κοινού και αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι μετά την άσκηση διώξεων.
from: anatakti
via IFTTT
15 Απριλίου, 2023 in Ανατολική Αττική
Με ετικέτα anatakti,CRETA,Criminal,IFTTT,ΕΛΛΑΔΑ GREECE GR
https://bit.ly/41smUDb
Αν δείτε να υπάρχει κάποια προσπάθεια παραβίασης των φώτων ή του προφυλακτήρα τότε θα πρέπει να σας μπουν υποψίες ότι το αυτοκίνητό σας μπορεί να κάνει «φτερά». Οι κλοπές αυτοκινήτων είναι πλέον μία μάστιγα σε όλες τις χώρες του κόσμου, με τους κλέφτες να βρίσκουν διαρκώς νέους τρόπους για να αρπάξουν την περιουσία σας.
Μία είδηση που μας έρχεται από τη Βρετανία έχει προβληματίσει πλέον όλους, καθώς όπως φαίνεται οι κλέφτες βρήκαν τρόπο να χρησιμοποιούν την καλωδίωση των φώτων ενός οχήματος έτσι ώστε να “ξεκλειδώνουν” τον εγκέφαλο και να το αρπάζουν.
Το πρώτο περιστατικό που καταγράφηκε αφορούσε ένα Toyota RAV4 το οποίο εκλάπη πριν λίγους μήνες από μία περιοχή έξω από το Λονδίνο. Λίγες μέρες πριν κάνει φτερά το όχημα, ο ιδιοκτήτης του Ian Tabor είχε εντοπίσει απόπειρα κλοπής, χωρίς όμως να καταφέρουν να το πάρουν.
Εκείνη τη στιγμή, ο ιδιοκτήτης δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν απλά μία προσπάθεια για βανδαλισμό, καθώς οι επίδοξοι κλέφτες είχαν κάνει ζημιά στον προφυλακτήρα, προσπαθώντας να τον βγάλουν από τη θέση του, ενώ είχε βγει και η καλωδίωση των φωτιστικών σωμάτων.
Λίγες ημέρες μετά το Toyota RAV4 έκανε φτερά, και μαζί με αυτό είχε κλαπεί και ένα Land Cruiser από διπλανό σπίτι. Η κλοπή αυτή πάντως έκανε τον ιδιοκτήτη να το ψάξει λίγο παραπάνω.
Στις έρευνες που έκανε διαπίστωσε ότι μέσω της καλωδίωσης των φώτων οι κλέφτες κατάφεραν να επικοινωνήσουν με την κεντρική μονάδα ελέγχου του οχήματος, και να πάρουν πολύτιμα στοιχεία έτσι ώστε να το αρπάξουν σαν κύριοι χωρίς να προσπαθήσουν πολύ.
Μετά από αρκετό ψάξιμο στο dark web βρήκε ότι υπάρχουν διαθέσιμα τέτοιου είδους “εργαλεία” και μάλιστα εξειδικευμένα για όλους σχεδόν τους μεγάλους κατασκευαστές. Το κόστος τους δεν ήταν υψηλό, καθώς το σημαντικό είναι το software. Και παράλληλα μπορούσε να το αγοράσει κάποιος και να ξεγελά την αστυνομία, καθώς μοιάζει με ένα κανονικό φορητό ηχείο της JBL.
To software της συσκευής μεταδίδει ένα ψεύτικο σήμα στο σύστημα CAN του αυτοκινήτου μέσα από τα καλώδια των φωτιστικών σωμάτων. Το αυτοκίνητο αντιλαμβάνεται αυτό το σήμα ως κανονικό και επιτρέπει πλέον την παραβίασή του από τους κλέφτες.
Τα καλά νέα είναι ότι αυτού του είδους η επίθεση μπορεί να αποτραπεί. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι οι αυτοκινητοβιομηχανίες να θωρακίσουν καλύτερα το δίκτυο CAN-bus των αυτοκινήτων τους με πολύ υψηλότερης ασφάλειας κρυπτογράφηση.
Το πρόβλημα δεν θα λυθεί από τη μία μέρα στην άλλη. Αλλά τουλάχιστον θα βάλει ένα ακόμα εμπόδιο στο αέναο “παιχνίδι” μεταξύ κλεφτών και εταιριών, για το ποιος τελικά θα έχει το πάνω χέρι.
Μέχρι τότε πάντως, αν παρατηρήσετε κάτι περίεργο στον προφυλακτήρα ή τα φώτα του αυτοκινήτου σας, και ιδίως γυμνά καλώδια, καλό είναι να πάρετε τα μέτρα σας.
from: anatakti
via IFTTT
Αν μια ανάρτηση ή σχόλιο περιέχει ψευδές ή υβριστικό περιεχόμενο, χρησιμοποιήστε τη φόρμα επικοινωνίας εδώ για να μας το αναφέρετε και θα ερευνήσουμε το θέμα το συντομότερο δυνατό.
Ανατολική Ακτή Αττικής
Ideastudio.gr
sisifosgr
Share
Ανατολική Ακτή Αττικής 