Ροζ καπιταλισμός είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει, από μια κριτική σκοπιά, την ενσωμάτωση του P { margin-bottom: 0.21cm; }A:link { }κινήματος LGBTIQ και της σεξουαλικής διαφορετικότητας στον καπιταλισμό και την P { margin-bottom: 0.21cm; }A:link { }οικονομία της αγοράς, ειδικά επειδή αυτή η ενσωμάτωση αφορά τη γκει, λευκή, δυτική, μεσαίας και ανώτερης τάξης κοινότητα και αγορά.
Συγκεκριμένα ο όρος αναφέρεται στη στοχευμένη ένταξη της lgbt κοινότητας η οποία έχει αποκτήσει επαρκή αγοραστική δύναμη(ροζ χρήμα) για να δημιουργηθεί μια αγορά επικεντρωμένη σε αυτούς.
Παραδείγματα τέτοιας στοχευόμενης ένταξης είναι τα lgbt μπαρ και τα νυχτερινά κέντρα,τουριστικές τοποθεσίες και γενικά εξειδικευμένα καταναλωτικά αγαθά.
Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές η παγκόσμια εξέλιξη του ροζ καπιταλισμού είναι ταυτόχρονη με την ανάπτυξη του σύγχρονου καπιταλισμού στη Δύση.
Αν και τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι η ποικιλομορφία των σεξουαλικοτήτων υπήρχε πάντα οι διαφορετικές περίοδοι στην επιχειρησιακή ανάπτυξη που στοχεύει στην κοινότητα LGBT, που έχουν συμβάλει στην κατασκευή των διαφορετικών σεξουαλικών ταυτοτήτων, μπορούν να διακριθούν στις εξής φάσεις: LGBT λέσχη στο Κολοράντο, Γερμανία κατά τη διάρκεια του 1920. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, τα μπαρ, τα καμπαρέ, τα πορνεία, ακόμη και μερικά περιοδικά που στοχεύουν συγκεκριμένα στην ομοφυλοφιλική κοινότητα υπάρχουν σε πόλεις ολόκληρης της Ευρώπης και της Αμερικής.Αν και τα μέλη της LGBT κοινότητας δέχονται ακόμα τον κοινωνικό ρατσισμό και αποκλεισμό δημιουργία αυτών των επιχειρήσεων αντιστοιχεί στην αρχή της πρώτης κίνησης για τα δικαιώματα της κοινότητας.Αυτή η πρώτη LGBT κίνηση σταματάει με την έναρξη του Α’ και έπειτα του Β’ παγκοσμίου πολέμου και την έναρξη του φασισμού στην Ευρώπη. Μετά από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο δυτικός πολιτισμός επηρεάστηκε από την ομοφοβία του φασισμού.Αν και η κατανάλωση των LGBT παρέμεινε οριακή, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι διάφορες ομόφυλες ενώσεις δημιουργήθηκαν για να επιδιώξουν τη θετική αξιολόγηση της ομοφυλοφιλίας από την κοινωνία μέσω των συνεδριάσεων, των δημοσιεύσεων, ή φιλανθρωπικών συγκεντρώσεων.Αυτές οι ενώσεις εναντιώθηκαν στην παρουσίαση των ομοφυλοφίλων ως οριακών ατόμων, διεστραμμένων και προβληματικών στη συμβολή και διατήρηση της κοινωνικής ομοιογένειας και συνοχής.Το κίνημα των Stonewall Riots του 1969 σηματοδοτεί την αρχή του απελευθερωτικού κινήματος των LGBT, που χαρακτηρίστηκε από τις συνεχώς περισσότερες δημόσιες εμφανίσεις των ομοφυλόφιλων, τον στόχο της αποποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας και την αυξανόμενη πολιτική και κοινωνική ενσωμάτωση κίνημα οδήγησε στην αρνητική απάντηση της κοινωνίας,η οποία αφορούσε κυρίως τα κρούσματα HIV/AIDS και που οδήγησε με τη σειρά της στην εμφάνιση του κινήματος queer.Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90, η διάκριση εις βάρος της ομοφυλοφιλικής κοινότητας μίκρυνε, διευρύνοντας την πρόσβαση των ατόμων LGBT στις θεωρούμενες προηγουμένως ετεροκανονικές δουλειές.
Υπό αυτή την έννοια, ο ροζ καπιταλισμός είναι παρόμοιος με τον φορντικό μοντέλο παραγωγής του πατριαρχικού καπιταλισμού ο οποίος είχε προωθήσει την ένταξη των γυναικών στην παραγωγική εργασία ταυτόχρονα την ένταξη των ανδρών στις οικιακές εργασίες.
Από τη σεξουαλική απελευθέρωση στο ιδανικό του άντρα ομοφυλόφιλου:
Μερικοί υποστηρίζουν ότι η καπιταλιστική κοινωνία δεν έχει δεχτεί όλους τους σεξουαλικά-διαφορετικούς ανθρώπους εξίσου και δείχνει μια μεγαλύτερη κοινωνική ανοχή σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ατόμων LGBT. Πολλοί κριτικοί υποστηρίζουν ότι μόνο ομοφυλοφιλικά, δυτικά, αρτιμελή, λευκά, αστικά, και μεσαίας τάξης ή αριστοκρατικά άτομα τείνουν να γίνουν αποδεκτά στο κοινωνικό καταναλωτικό πλαίσιο. Αυτό το πλαίσιο μπορεί να προωθήσει ένα ομοιογενές και ετεροκανονικό ιδανικό του ομοφυλόφιλου, που έχει μια ορισμένη ομορφιά, ένα μυϊκό και υπέρ-σεξουαλικό σώμα, αρσενική συμπεριφορά ή επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία και μια συγκεκριμένη αγοραστική δύναμη, που συμβάλλει στον καθορισμό που ποιος είναι επιθυμητός και ποιος δεν είναι, περιθωριοποιώντας έτσι εκείνους δεν ανταποκρίνονται αυτό το αισθητικό πρότυπο, ακόμη και αν πρόκειται για άτομα της ίδιας ομοφυλοφιλικής κοινότητας.
Πολιτική και lgbt κινημα.
Αν και οι πρώτες πολιτικές κινήσεις που υποστηρίζουν τις σεξουαλικές ελευθερίες ανήκουν στο ριζοσπαστική αριστερά, οι LGBT διεκδικήσεις έχουν ενσωματωθεί καθυστερημένα στη μετριοπαθή αριστερή πολιτική προσπάθεια. Ιστορικά, η πολιτική αριστερά έχει αντιμετωπίσει το κίνημα LGBT (ομοίως με το φεμινισμό) ως υπερβολή, μη ανταποκρινόμενο στις συγκεκριμένες ανάγκες των μη-ετεροφυλόφιλων ατόμων,τοποθετώντας τους απλώς μαζί με τον υπόλοιπο πληθυσμό της εργατικής τάξης.
**ομο-εθνικισμός= μετάφραση της αγγλικής λέξης homonationalism.Περιγράφει τη σύνδεση μεταξύ μια εθνικιστικής ιδεολογίας και των LGBT ατόμων ή των δικαιωμάτων τους.Δικαιολογεί τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία,στρέφεται κυρίως κατά του Ισλαμ,στηριζόμενος στο επιχείρημα ότι οι μετανάστες είναι αδιαμφισβήτητα ομοφοβικοί και πως μόνο η δυτική κοινωνία προσφέρει την απόλυτη ισότητα
Lgbt και ναζισμός:
Mε την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και του εθνικού σοσιαλιστικού εργατικού γερμανικού κόμματος (το ναζιστικό κόμμα) στη Γερμανία, οι γκέι και σε μικρότερο βαθμό, οι λεσβίες, ήταν δύο από τις πολυάριθμες ομάδες που στοχοποιήθηκαν από τους Ναζί και ήταν τελικά μεταξύ των θυμάτων του ολοκαυτώματος. Αρχίζοντας το 1933, οι ομοφυλόφιλες οργανώσεις απαγορεύθηκαν,εκπαιδευτικά βιβλία για την ομοφυλοφιλία και τη σεξουαλικότητα γενικά κάηκαν και οι ομοφυλόφιλοι μέσα το ίδιο στο ναζιστικό κόμμα δολοφονήθηκαν Γκεστάπο*** ετοίμασε λίστες συμμόρφωσης των ομοφυλοφίλων οποίες τους υποχρέωναν να προσαρμοστούν σεξουαλικά στον «γερμανικό κανόνα».
Μεταξύ 1933 και 1945, κατ’ εκτίμηση 100.000 άτομα συλλήφθηκαν ως ομοφυλόφιλοι,από τα οποία περίπου 50.000 καταδικάστηκαν επίσημα. Οι περισσότεροι από αυτούς εξέτισαν την ποινή τους στις κανονικές φυλακές, και κατ’ εκτίμηση 5.000 έως 15.000 από τους καταδικασθέντες ήταν έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι ασαφές πόσοι από 5.000 -15.000 τελικά πέθαναν στα στρατόπεδα, αλλά ο μελετητής Rüdiger Lautmann θεωρεί ότι το ποσοστό θανάτου των ομοφυλοφίλων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μπορεί να άγγιζε το 60%.
Εκκαθάριση
Στις 10 Μαΐου 1933,οι Ναζί στο Βερολίνο έκαψαν τις εργασίες των εβραϊκών συντακτών, της βιβλιοθήκης του Institut für Sexualwissenschaft, και άλλων εργασιών που θεωρήθηκαν «μη γερμανικές»
Τέλη Φεβρουαρίου του 1933, καθώς η μετριοπαθής επιρροή του Ernst Röhm αποδυνάμωνε, το ναζιστικό κόμμα προώθησε την εκκαθάριση της ομοφυλοφιλίας(ομοφυλόφιλοι, λεσβία, και αμφίφυλοι κατόπιν γνωστοί ως homophile) λεσχών στο Βερολίνο, και απαγόρευσε τα οργανωμένα γκέι γκρουπ. Κατά συνέπεια, πολλοί τράπηκαν σε φυγή από τη Γερμανία (π.χ., Erika Mann)
Το Μάρτιο του 1933, ο Kurt Hiller, ο κύριος διοργανωτής του ιδρύματος έρευνας φύλων του Magnus Hirschfeld, εστάλη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στις 6 Μαΐου 1933, η ναζιστική νεολαία του Deutsche Studentenschaft έκανε μια οργανωμένη επίθεση στο ίδρυμα έρευνας φύλων. Μερικές ημέρες αργότερα στις 10 Μαΐου, η βιβλιοθήκη του ιδρύματος και τα αρχεία μεταφέρθηκε δημόσια έξω και κάηκαν. Περίπου 20.000 βιβλία και περιοδικά, και 5.000 εικόνες, καταστράφηκαν. Επίσης καταλήφθηκαν οι εκτενείς κατάλογοι του ιδρύματος ονομάτων και διευθύνσεων των ομοφυλοφίλων. Στη μέση του καψίματος, ο Joseph Goebbels έδωσε μια πολιτική ομιλία σε ένα πλήθος περίπου 40.000 ανθρώπων.
***μυστική κρατική αστυνομία της ναζιστικής Γερμανίας
Επιμέλεια κειμένου: Ioanna Lanou
via Blogger anatakti.gr