Ευρωεκλογές 2024: Το ακροδεξιό κουαρτέτο Μελόνι, Λε Πεν, Μπαρντελά και Κραχ πάει για δεύτερη πολιτική δύναμη

https://ift.tt/dRxlXMc

 
Η καλπάζουσα πλην εσωτερικά διχασμένη και διασπασμένη Ακροδεξιά μοιάζει να προελαύνει προς μια θεαματική αύξηση της δύναμής της και μάλιστα με δίδυμη επίθεση, χάρη σε δύο συνασπισμούς κομμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο (Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών – ECR και Ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας – ID). Τα δύο σχήματα δεν κατόρθωσαν να συνεννοηθούν μέχρι στιγμής ούτε καν στον διορισμό κοινού εκπροσώπου στα καθιερωμένα debate της Eurovision μεταξύ των κορυφαίων υποψηφίων. Τα χάσματα μεταξύ τους φαντάζουν πολλαπλά και αγεφύρωτα. Παρ’ όλα αυτά, βάσει των τελευταίων προγνωστικών και των σφυγμομετρήσεων, τα ECR και ID εμφανίζονται να διεκδικούν συνδυαστικά τον τίτλο της 3ης ή ακόμη και της 2ης σε μέγεθος πολιτικής δύναμης στην Ευρώπη. Και αυτό συνιστά την υπ’ αριθμόν ένα αγωνία για την έκβαση των ευρωεκλογών της ερχόμενης Κυριακής.

Ασφαλώς, δίπλα στο κεφάλαιο «ακροδεξιά στροφή της Ε.Ε.» τίθεται εν αμφιβόλω το μέλλον της νυν προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, καθώς και οι μισο-επίσημες και ταυτόχρονα μισο-κρυφές μεθοδεύσεις του Εμανουέλ Μακρόν για την προώθηση του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι ως αντικαταστάτη της φον ντερ Λάιεν.

Και αυτά είναι τα θέματα που διεγείρουν κατά προτεραιότητα το ενδιαφέρον στους κύκλους των πολιτικών, των αναλυτών και των ΜΜΕ στην Κεντρική Ευρώπη, καθώς και ευρύτερα στη Δύση. Αν μη τι άλλο, επειδή από τη σύνθεση, το προφίλ και την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η Ε.Ε. στο μέλλον θα καθοριστεί ο ρόλος της Ευρώπης στην παγκόσμια αρένα. Πολλώ δε μάλλον σε σχέση με φλέγοντα ζητήματα, όπως ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας και μάλιστα με τη διάσταση του πυρηνικού ολέθρου την οποία λαμβάνει εσχάτως.

Το ίδιο ισχύει όμως και για τις σχέσεις Ευρώπης και ΗΠΑ, ιδιαίτερα εάν στις προσεχείς προεδρικές εκλογές αναδειχθεί νικητής -και εκδικητής- ο Ντόναλντ Τραμπ.

Τα πρόσωπα

Ταυτόχρονα, διαφαίνεται μια δραματική αλλαγή σκηνικού στην Ε.Ε., με την εμφάνιση νέων «αστέρων», όπως η Ιταλίδα πρωθυπουργός και υποψήφια για την Ευρωβουλή Τζόρτζια Μελόνι. Δίπλα της, ο 28χρονος Γάλλος Ζορντάν Μπαρντελά, ευρωβουλευτής και πρόεδρος του Rassemblement National (Εθνικό Μέτωπο) του κόμματος της Μαρίν Λε Πεν.

Ο Μπαρντελά διαθέτει το παρουσιαστικό άρρενος φωτομοντέλου, στοιχείο που ώθησε κάποια από τα πιο δημιουργικά ευρωπαϊκά media να τον απεικονίσουν σαν το αρσενικό alter ego της κούκλας Barbie. Οι ιδέες και οι απόψεις του, όμως, είναι αυτές ενός ακραίου συντηρητικού εθνικιστή. Αλλωστε, είναι πιστός υπασπιστής της Λε Πεν, η οποία, σημειωτέον, έχει μετριάσει κατά πολύ την οξύτητα του ευρωσκεπτικισμού της, προφανώς επειδή εποφθαλμιά τον προσεταιρισμό μετριοπαθών ψηφοφόρων.

Μαρίν Λε Πεν: Εχει μετριάσει την οξύτητα του ευρωσκεπτικισμού της για να κερδίσει μετριοπαθείς ψηφοφόρους Ζορντάν Μπαρντελά: Ο ευρωβουλευτής και πρόεδρος του γαλλικού Εθνικού Μετώπου είναι ο πιστός υπασπιστής της Λε Πεν Ο Γερμανός Μαξιμίλιαν Κραχ θα μπορούσε να είναι το τρίτο μέλος της συντροφιάς των φαβορί, εκείνων που προαλείφονται για να λάμψουν σαν επόμενοι ακροδεξιοί σταρ της Ευρωβουλής. Ο έως πρότινος επικεφαλής υποψήφιος του AfD (Alternative für Deutschland), του δεύτερου ισχυρότερου πολιτικού κόμματος στη Γερμανία επί του παρόντος.

Ο Κραχ, όπως η Μελόνι και ο Μπαρντελά, κατατάσσεται σαφώς στην ακρώρεια της δεξιάς ιδεολογικής πτέρυγας, μόνο που, αντίθετα από οποιονδήποτε άλλον ομοϊδεάτη του πολιτικό, ο συγκεκριμένος αποπειράθηκε να ξεπλύνει ηθικά ακόμη και τα πλέον αιμοσταγή όργανα του Αδόλφου Χίτλερ. Δηλώνοντας προσφάτως σε ιταλική εφημερίδα, εντελώς ανενδοίαστα και απροκάλυπτα, ότι «ανάμεσα στους 900.000 Ες Ες, υπήρχαν π.χ. πολλοί αγρότες. Ασφαλώς και υπήρχε υψηλό ποσοστό εγκληματιών στα Ες Ες, αλλά δεν ήταν όλοι. Αρα εγώ ποτέ δεν θα πω ότι όποιος φόρεσε τη στολή των Ες Ες ήταν αυτομάτως και εγκληματίας».

Εξαιτίας του ωμού κυνισμού του Κραχ, το ίδιο το AfD τον καθαίρεσε από την κορυφή της ευρωλίστας και τον έθεσε σε ενός είδους διαθεσιμότητα, επιβάλλοντάς του να απέχει από δημόσιες εκδηλώσεις επ’ αόριστον. Παρ’ όλα αυτά, δεν αποβλήθηκε από το κόμμα, ούτε διεγράφη από το ψηφοδέλτιο – τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Οπότε, υπ’ αυτή την έννοια, διατηρεί ακέραιες τις πιθανότητές του να προκαλέσει ντόρο και αναταραχή, εφόσον εκλεγεί ως ευρωβουλευτής. Αλλά ακόμη και αν αποσυρθεί ο ίδιος ως πρόσωπο, η περσόνα του και η προσέγγισή του μπορεί να αντικατασταθούν από έναν οιονεί κλώνο του. Κάποιον άλλον εξίσου ακραίο, που ίσως να είναι κάπως πιο προσεκτικός με τα προσχήματα, ενώ θα παραμένει, πιθανώς, κρυφός νοσταλγός του εθνικοσοσιαλισμού όπως και ο Μαξιμίλιαν Κραχ.

Εξάλλου, θεωρείται δεδομένο ότι η άνοδος και η ισχύς του AfD δεν πρόκειται να ανακοπεί, ασχέτως εάν ακόμη και η Λε Πεν φρόντισε να καταστήσει απολύτως σαφές ότι η δική της παράταξη δεν επιθυμεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με το εν λόγω κόμμα, έστω και απλής συγκατοίκησης στον ίδιο τομέα εδράνων της Ευρωβουλής. Αντί του Κραχ και των ομοίων του, η Μαρίν Λε Πεν προτιμά να εξαπολύει επιθέσεις φιλίας προς την Τζόρτζια Μελόνι, με το δέλεαρ μιας γαλλο-ιταλικής συμμαχίας που θα επιβάλει την κυριαρχία της στην πανευρωπαϊκή Ακροδεξιά – και με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την εκπλήρωση των φιλοδοξιών καθεμίας από τις δύο πολιτικούς σε εσωτερικό, εθνικό επίπεδο.

Τζόρτζια Μελόνι: Η Ιταλίδα πρωθυπουργός ετοιμάζεται για μια θέση στην Ευρωβουλή Μαξιμίλιαν Κραχ: Ο Γερμανός επικεφαλής υποψήφιος του ακροδεξιού AfD προαλείφεται ως επόμενος ακροδεξιός σταρ της Ευρωβουλής Πόκερ για την Ούρσουλα

Μία από τις ιδιομορφίες των φετινών ευρωεκλογών έγκειται στο ότι, σχεδόν μία ανάσα από την κάλπη, επικρατεί μια διάχυτη αβεβαιότητα, ακόμη και για το πρόσωπο που θα επιλεγεί για να ηγηθεί της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Κομισιόν, με βάση την εισήγηση εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ). Το ΕΛΚ, η πολιτική ομάδα στην οποία η Ελλάδα εκπροσωπείται από τη Νέα Δημοκρατία, αναμένεται ότι θα είναι ο νικητής των ευρωεκλογών – αν και με σχετικώς μειωμένη δύναμη.

Η νυν πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, με ορισμένους χειρισμούς της που μαρτυρούν ανασφάλεια ή ακόμη και απόγνωση, έχει προκαλέσει η ίδια δεύτερες σκέψεις για το κατά πόσο της αξίζει μια δεύτερη θητεία στην ηγεσία του πλέον νευραλγικού, εκτελεστικού οργάνου της Ε.Ε. Συγκεκριμένα, ήταν κάποια αδέξια «φλερτ» με την ακροδεξιά πρωθυπουργό της Ιταλίας Μελόνι, εξαιτίας των οποίων η φον ντερ Λάιεν έγινε μαγνήτης δριμύτατων επικρίσεων.

Προσφέροντας έτσι ένα επιπλέον όπλο σε όσους δεν τη θεωρούν επαρκώς αποφασιστική και δυναμική, σε όσους αντιπαθούν τη Γερμανίδα γιατρό και πρώην υπουργό στην πατρίδα της, για την τάση της να προτάσσει την τήρηση ισορροπιών πάση θυσία, τη ροπή της προς τις δημόσιες σχέσεις, μια κάποια υπεροψία στη συμπεριφορά της, όπως καταγγέλλουν οι Σοσιαλιστές κ.λπ.

Οπως και να ’χει, όμως, από την επομένη των ευρωεκλογών, το ζήτημα που θα τεθεί είναι η στελέχωση των τριών θεσμικών οργάνων που συναπαρτίζουν τη σπονδυλική στήλη της Ε.Ε.: το Ευρωκοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και, κυρίως, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή – εφόσον η Κομισιόν είναι το κατεξοχήν εκτελεστικό σώμα της Ενωμένης Ευρώπης.

Προφανώς, όσο μεγαλύτερη είναι η δύναμη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, τόσο πιο άνετη θα είναι η επίτευξη της πλειοψηφίας με τουλάχιστον 361 ψήφους και τη στήριξη του ή της εκλεκτής υποψηφίου από το ΕΛΚ. Μέχρι στιγμής και εκτός απροόπτου, η επιλογή του ΕΛΚ είναι η φον ντερ Λάιεν, με βάση το σκεπτικό ότι η διατήρησή της στην προεδρία της Κομισιόν, για δεύτερη συνεχόμενη θητεία, είναι ένα πολιτικό κέρδος που επιδιώκει να καρπωθεί το ΕΛΚ, ως κατεξοχήν εγγυητής της σταθερότητας στην ηγεσία της Ε.Ε.

Γαλλία και Γερμανία

Ωστόσο, η παραμονή της στην επίζηλη θέση δεν εξαρτάται μόνο από τη βούληση του ΕΛΚ, αλλά και από έναν ευρύτερο συσχετισμό δυνάμεων και προώθηση συμφερόντων. Στο πεδίο αυτό πρωταγωνιστεί ή, ακριβέστερα, επιχειρεί να διαδραματίσει ρόλο ρυθμιστή των ζυμώσεων ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.

Παρά τις έντονες εσωτερικές έριδες που συνταράσσουν το ακροδεξιό μέτωπο, είναι ξεκάθαρο ότι οι παλιοί πρωταγωνιστές, παραδοσιακά οι ηγέτες του λεγόμενου «γαλλο-γερμανικού άξονα πραγματικής εξουσίας», πλέον πασχίζουν να διατηρηθούν στο προσκήνιο. Ο Μακρόν φέρεται να επιθυμεί διακαώς να προωθήσει τον Ντράγκι στα υψηλότερα θεσμικά κλιμάκια της Ε.Ε., ιδανικά δε στην προεδρία της Κομισιόν. Ο Μακρόν πιέζεται από την πτώση της δημοτικότητάς του στη Γαλλία λόγω των μεταρρυθμίσεων που προσπαθεί να επιβάλει κυρίως στο Ασφαλιστικό, ενώ το κύρος του υπονομεύεται από τη σταθερή και σαρωτική δημοσκοπική κυριαρχία της Μαρίν Λε Πεν.

Ο δε Γερμανός καγκελάριος Ολαφ Σολτς βρίσκεται σε εξίσου δύσκολη θέση με τον Μακρόν, κατά βάση λόγω της αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής του και, οπωσδήποτε, της ραγδαίας ανόδου του AfD, απέναντι στην οποία ο Σολτς φαίνεται όλο και πιο ανήμπορος να προτάξει οποιαδήποτε αντίσταση. Συνεπώς, δύο μεγάλες δυνάμεις που θεωρούνταν, σχεδόν ανέκαθεν, κάτι σαν ατμομηχανή της Ενωμένης Ευρώπης από οικονομικής αλλά και πολιτικής άποψης, η Γαλλία και η Γερμανία, παλεύουν να διατηρήσουν τη δύναμη επιρροής τους, μοιράζοντας μεταξύ τους τα ανώτατα αξιώματα του διοικητικού μηχανισμού της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένου και αυτού της προεδρίας στην Κομισιόν.

Ομως, ο μεν Μακρόν και το κόμμα του (Rennaisance) δεν ανήκουν στην πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, αλλά στον κεντρώο-φιλελεύθερο συνασπισμό Renew Europe. Ο δε Σολτς και η παράταξή του, SPD, υπάγεται στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές. Αρα μια κοινή γραμμή Γαλλίας και Γερμανίας για την εκπαραθύρωση της φον ντερ Λάιεν, αφενός θα προϋπέθετε ένα πολύ σκληρό παζάρι ανάμεσα σε Μακρόν και Σολτς, δύο ηγετών που, κατά το κοινό μυστικό, συνδέονται με αμοιβαία αποστροφή.

Τι δείχνουν οι αριθμοί

Στην εικόνα που σχηματίζει η σύνθεση των τελευταίων δημοσκοπήσεων, αποτυπώνεται η προβλεπόμενη κατάταξη των «πολιτικών ομάδων» (δηλαδή των κομματικών παρατάξεων) στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως αυτό θα προκύψει από τις εκλογές της 9ης Ιουνίου. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αναμένεται ότι θα κυριαρχήσει, με πρόγνωση για δύναμη 170 εδρών, κατά 6 λιγότερες απ’ ό,τι στις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2019.
Ως δεύτερη εμφαίνεται η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην οποία εντάσσεται το ΠΑΣΟΚ. Οι Σοσιαλιστές εμφανίζονται κατά τι ενισχυμένοι, με 142 έδρες έναντι 139 το 2019.

Ακολουθεί στην 3η θέση, με πολύ λιγότερες έδρες απ’ ό,τι το 2019 (76 έναντι 102) ο συνασπισμός Renew Europe, στον οποίο είχε ενταχθεί ο διαγραφείς από τη Ν.Δ. Γιώργος Κύρτσος.

Οι Πράσινοι, παρά τη διεύρυνσή τους με την προσχώρηση του προερχομένου εκ ΣΥΡΙΖΑ Πέτρου Κόκκαλη (και νυν ιδρυτή της νεοφυούς παράταξης Κόσμος), βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, στα 41 μέλη από τα 72, κάτι που ισχύει επίσης, αν και κάπως πιο ήπια για την Ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο, με τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Αρβανίτης, Κούλογλου, Κουντουρά, Παπαδημούλης). Προβλέπεται ότι στις επικείμενες ευρωεκλογές η Αριστερά θα συγκεντρώσει 32 μέλη, 5 λιγότερα από τα 37 το 2019, καταγράφοντας πτώση 13,5%.

Ωστόσο, το μεγάλο παιχνίδι διεξάγεται στη θέση υπ’ αριθμόν 4 της κατάταξης, όπου εμφανίζονται οι ακροδεξιοί της Ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών, με τη συμμετοχή της Ελληνικής Λύσης. Το ECR φέρεται να ανεβαίνει από τις 69 στις 75 έδρες, ενώ η όμορη Ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας στις 69 έδρες, από τις 49 του 2019. Μια συνδυασμένη πρόγνωση θα έφερνε το ECR και το ID πάνω από τους Σοσιαλιστές, με 144 έδρες συνολικά – δυνάμει, δηλαδή, στη δεύτερη θέση, πίσω μόνο από το ΕΛΚ.
from: anatakti
via IFTTT