Δήμος Σπάτων, Αρτέμιδος – Άρες μάρες κουκουνάρες…

Μία παροιμία λέει: «Όποιος σε αγαπάει σε κάνει και κλαις κι όποιος σε μισεί, σε κάνει και γελάς».
Μάλλον οι παλιοί εννοούσαν ότι όποιος σε αγαπάει σου υποδεικνύει τα λάθη σου, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να σε κάνει να τα διορθώσεις.

Κι εμείς μέσα από αυτή την εφημερίδα, δείξαμε έμπρακτα την αγάπη μας στην νέα Δημοτική Αρχή. Σταθήκαμε στο πλευρό της σε όλο τον προεκλογικό αγώνα, και νομίζουμε ότι συμβάλλαμε αρκετά στο αποτέλεσμα της νίκης, άσχετα αν κατηγορηθήκαμε από αρκετούς γι’ αυτή μας την στάση.

Δυστυχώς όμως όσο περνάει ο καιρός δεν βλέπουμε ορατά αποτελέσματα, παρά μόνο κωλυσιεργίες σε θέματα που έχουν να κάνουν με την σωστή διαβίωση των πολιτών.

Μετά από ψάξιμο της εφημερίδας μας πληροφορηθήκαμε ότι για πολλά ευθύνονται δημοτικοί υπάλληλοι, οι οποίοι δεν κάνουν συνειδητά την δουλειά τους και προσπαθούν να είναι «βασιλικότεροι του βασιλέως».

Εμείς σαν πολίτες ζητάμε να γίνει ΕΔΕ και να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι ευθύνονται για οτιδήποτε αφορά την δική μας ποιότητα ζωής σε αυτόν τον τόπο. Δυστυχώς όσον αφορά την ευσυνειδησία των Δημοτικών Υπαλλήλων (εκτός κάποιων εξαιρέσεων) τίποτα δεν άλλαξε.
Απαξιώνουν την Δημοτική Αρχή και κατά συνέπεια κι εμάς τους πολίτες. Κι όλα αυτά γιατί… Βολεύτηκαν.
Βολευτήκαμε κι εμείς ελπίζοντας σε καλύτερη διοίκηση από την νέα Δημοτική Αρχή.
Αλλά πως θα γίνει αυτό ΑΝ ο Δήμαρχος δεν ασκήσει ΤΗΝ διοίκηση; Και από ότι ξέρουμε όλοι μας. «Ομελέτα δεν γίνεται αν δεν σπάσουν αυγά»!

Δεν ξέρω τι θα κάνει ο κ. Μάρκου, ξέρω τι έκανε ο κ. Αλτιπαρμάκης κι οι προηγούμενοι απ`αυτόν!
Το «έργο» τους -να το πω;
Είναι κατατεθειμένο στο πετσί μου. Είναι στάμπα πύρινη σαν αυτές που σημαδεύουν τα ζώα στο κοπάδι.
Μπορεί να τα κάνει και ο κ. Μάρκου μαντάρα.
Εδώ είμαστε και θα τον κρίνουμε.
Θα επικρίνουμε ή θα κατακρίνουμε.
Θα αποδώσουμε εύσημα ή ευθύνες.
Θα ψηφίσουμε ή θα καταψηφίσουμε.
ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΠΑΤΟ μετά από τόσους μήνες αισθάνομαι ότι τον πιάσαμε πια. Ήρθε κι έγινε ένα με την πατούσα μας!
Η μπόχα σπάει ρουθούνια και τα αρωματικά μαντιλάκια που μοίραζε η παράταξη της «Νέας Πόλης» τους τελείωσαν.
Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε πια, πνιγόμαστε, βουλιάζουμε!

ΔΙΟΙΚΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ…κάνοντας την αρχή από το σπίτι σας.
Βάζοντας όρια και κανόνες στους κακούς νοικάρηδες (υπαλλήλους) που το βρομίζουν με την τσαπατσουλιά τους.

Προς τους κ. Δημοτικούς Υπαλλήλους.
Οι πιστώσεις χρόνου, κύριοι, μας τελείωσαν, να περιμένετε την άλλη παραλαβή και ΑΝ! Γιατί κάτι μου λέει ότι αυτό το μοντελάκι -τεμπέλη δημοσίου υπαλλήλου- καταργήθηκε από την αντιπροσωπεία.
Και κ.κ. του Δημοσίου, μη χαμογελάτε τόσο πλατιά όταν λέτε «κάναμε την αυτοκριτική μας», και θέλουμε συμπαράσταση στους αγώνες μας, γιατί αυτή η αυταρέσκεια μου σπάει τα νεύρα τα σπασμένα!
Λίιιιιγο σεμνά, λίιιιιγο ταπεινά, αν δεν σας κάνει κόπο!
Γιατί δεν μπορώ. Γιατί δεν αντέχω άλλο!
Γιατί ξέρω στοιχειωδώς να αναγνωρίζω τα κακώς κείμενα του βολέματος!
Γιατί τόσα χρόνια δεν μπορείς, δεν σε παίρνει, δεν έχεις το δικαίωμα να μου σπας τα νεύρα με την απαράδεκτη συμπεριφορά σου.

Και µου ‘λεγε η µάνα µου όταν πήγαινα σχολείο «πρόσεχε την παράδοση, παιδί µου, µη χαζεύεις απ’ το παράθυρο!»
Άρες µάρες τα Ελληνικά που έµαθα.
Πώς είχα τώρα εγώ την εντύπωση πως το «έκτακτος» είναι το αντίθετο του «µόνιµος»;
Λέµε π.χ. «έκτακτος δηµόσιος υπάλληλος» και «µόνιµος δηµόσιος υπάλληλος».
Αλλά, βλέπεις, στο µάθηµα Νέων Ελληνικών έπαιζα τελίτσες και κρεµάλα, το µαλακισµένο!
Και τώρα θα µε σηκώσει ο κ. Τσικρικάς, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ …. στο µάθηµα και θα γίνω ρόµπα!
Γιαδικιάρογλου, ψιθύριζέ µου τίποτα γιατί θα µε βάλουν τιµωρία να γράψω 100 φορές «Ο δημόσιος υπάλληλος είναι πιο ευσυνείδητος από τον ιδιωτικό»!

” Σίσυφος”